Pentobarbital

Łapka miała tłuszczaka i zaczęła słabnąć przed operacją. Pomimo antybiotyków i sterydu sytuacja dalej się pogarszała, ale byłam dobrej myśli, bo miała mega apetyt i jadła wszystko, co miękkie i podstawione pod nos. Więc ją karmiłam, wycierałam okazjonalną porfirynkę z noska, suszyłam futerko jak siusiała pod siebie, i tak dalej.

Wczoraj wieczorem widać już było, że szczurka nie da się uratować. Jazda w środku nocy, na mrozie, komunikacją miejską, do całodobowej lecznicy weterynaryjnej kilometry od domu po to, aby dokonać eutanazji - czyli zmniejszyć cierpienie - mijała się z celem.

Więc Łapka spała, albo ziewała, albo piła wodę z cukrem ze strzykawki, albo próbowała się drapać za uszkiem, a ja co godzinę podawałam jej strzykawkę z wodą z cukrem, suszyłam futerko jeśli zrobiła siusiu, drapałam za uszkiem, wycierałam porfirynkę pojawiającą się co pewien czas w oczkach i głaskałam. Nad ranem niezamierzenie zasnęłam, śniło mi się, że pies sąsiada nauczył się otwierać drzwi do mojego pokoju patykiem trzymanym w zębach i próbował pożreć moje szczury, a potem jechałam z nimi do weterynarza i - jak to w snach bywa - nie mogłam do niego dotrzeć.

Obudziłam się, spakowałam Łapkę, pojechałyśmy do weta. 

Zanim zrobi się zastrzyk z morbitalu, robi się zastrzyk znieczulający, gdyż morbital wstrzykuje się w serce (nie widziałam, aby ktoś szczurowi podawał ten środek dożylnie). Słusznie czujesz ciarki na plecach - zastrzyk w serce naprawdę boli.

Wet zrobił wszystko tak szybko, że nawet nie miałam szansy zareagować. Wziął Łapkę, położył na stole i zaczął jej robić zastrzyk. Myślałam, że to znieczulenie. Okazało się jednak, że to morbital. Łapka zaczęła piszczeć i próbowała się wyrwać, chciałam ją wziąć na ręce, bardzo mocno mnie ugryzła.

Potem oddychała jeszcze chwilę z główką na mojej dłoni, a ja głaskałam ją drugą starając się, żeby nie zaplamić jej futerka krwią ze skaleczonego palca.

Z całej siły starałam się nie poryczeć i spytałam weta, od kiedy to morbitol bez znieczulenia to nowy standard w opiece weterynaryjnej. Wet powiedział, że Łapka była w takim stanie, że jej to już różnicy nie robi, i że nic nie czuje, bla bla bla. A poza tym, "tak jest taniej i szybciej". Nie wiem, czy ten weterynarz pobierał lekcje u Kartezjusza, tego od stwierdzenia, że zwierzęta to maszyny bez duszy, a przez to bez czucia, ale jeśli szczur piszczy, próbuje się wyrwać i gryzie, to nie jest to reakcja mechaniczna, tylko, jasny gwint, reakcja na ból.

Eutanazja ma ten ból usunąć, a nie przyczyniać się do jego zwiększenia. Eutanazja to ulga w pierwszej kolejności dla zwierzęcia, a nie jego opiekuna, któremu się już nie chce dalej opiekować. Mam rację?

Jestem zmęczona, jestem przybita i jestem w szoku. Czuję się jak morderczyni jakaś.