tag:blogger.com,1999:blog-55867100295837718532024-03-13T01:34:37.049+01:00We must always take sidesmphttp://www.blogger.com/profile/15865942804197544886noreply@blogger.comBlogger73125tag:blogger.com,1999:blog-5586710029583771853.post-35548077506290276602015-03-10T23:04:00.000+01:002015-03-10T23:23:43.165+01:00Your infrastructure ain't a special snowflake... and neither are you<div style="text-align: justify;">
<i>I'm sorry to break it to you, guys, but you're failing miserably on the DRY front.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
I'm on a mental health break from Twitter. What led me to it was another reiteration of the same old story: men organizing tech events for other men, ignoring or hurting everybody (or almost everybody) who is, well, not a man. <a href="http://wrocloverb.com/">Wroc_love.rb</a> didn't want to have a Code of Conduct this year. After a semi-official twitter statement in opposition of a CoC from one of the conference organizers, months of trying to convince the organizing team followed. After yet another round of questions, which resulted in Wooga's logo disappearing from the conference website (people are still waiting for any official statement from either Wooga or wroc_love.rb), and three days before the event, some people on twitter cried success: wroc_love.rb now has a Code of Conduct. That it happened after all the tickets were already sold out, after the organizers/employees of sponsors had their rounds of being horrible to concerned minorities on social media, after the CFP was long closed and the (drum roll) 100%-male lineup ready; that it obviously was an action directed at saving face - that is irrelevant. Because Every Small Step Counts™ - even the ones over the trap door - the White Boys' Club is happy.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
I went on a break not to witness all of this unfolding in real life (also to lower my level of snark, which, as you can see, still has a long way to go). I've already ranted enough and had my share of shit thrown at me. I do talk about issues like these with a couple of closer friends, and one of them articulated today what a lot of us feel more often than we're probably willing to admit: we've already been through this. This constant repetition is extremely exhausting.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
It's always the same old story, isn't it? Same counter-arguments. Same erasing. Same disbelief. Same unwillingness to learn. Eventually, same backlash and insults. Same We're All Adults mantra. Same If You Won't Educate Me, How Will I Learn. If we treated our coding problems the way we treat our community problems, we'd still be in the pre-compiler era.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
So many of us who are reluctant to change our attitudes - or even to acknowledge problems - repeat the same cliché, regardless of the amount of data speaking to the contrary: "Women just aren't interested in programming"; "Codes of Conduct will make us walk on eggshells"; "Meritocracy works"; "We're all adults". At the same time, we adopt new ideas in technology with virtually no hint of criticism. Being an early adopter is a really Big Deal. We started treating our infrastructure as code because we saw it worked for others, it made sense. We jumped on the container wagon enthusiastically, because we believed there was proof that was what we needed. When we sit at a conference and hear the speaker say, <a href="http://goatcan.do/2014/01/20/youre-not-a-beautiful-and-unique-snowflake/">"Your infrastructure isn't a special snowflake"</a>, we enthusiastically nod and tweet an OH. We use gems and tools and read books and blog posts to help us keep our code stick to the more and the less obvious design principles. KISS. DRY. Separation of concerns. We're so proud of that.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-saq5zJTUpcI/VP9naNnxErI/AAAAAAAAANI/XwaOWwXiNbI/s1600/Bentley_Snowflake5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-saq5zJTUpcI/VP9naNnxErI/AAAAAAAAANI/XwaOWwXiNbI/s1600/Bentley_Snowflake5.jpg" height="271" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><a href="http://snowflakebentley.com/snowflakes.htm">"Bentley Snowflake5"</a> by Wilson Bentley. <a href="http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Bentley_Snowflake5.jpg#mediaviewer/File:Bentley_Snowflake5.jpg">Licensed under Public Domain via Wikimedia Commons</a></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
But when it comes to problems in our community, we don't learn from other people's mistakes. We ignore all the data. We refuse to actively educate ourselves. All of a sudden, each case is new and special and so-one-of-a-kind and I've-never-seen-it-before. There are no blog posts, there are no books, there's nothing on StackOverflow. Trust me. I didn't even have to check. I just <i>know</i>. Sure, there are some crazy people babbling something about inclusiveness and safety in the background, but they obviously don't know what they're talking about. <i>My</i> case, <i>my</i> event, <i>my</i> audience is <i>a special snowflake</i>.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Time for some brutal honesty, mate. What do you think makes your community event so special? What makes you believe that the people attending your event were created from a different kind of rib? The rib of Adam von Meritocracy, maybe? Western programming communities are quite homogeneous. There is only a limited amount of diversity in behaviors, approaches and opinions in a group that anyone with bad eyesight will easily confuse with the Grand Army of the Republic. Can you personally vouch for everyone coming to your event? Or is that your ego speaking? You're not a special snowflake, and neither are your friends. You're a flawed human being. Just like me.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
The ways we organize our code, the community-wide standards that we implement? On a certain level, they're all a matter of informed opinions. We agreed being DRY is better than not, because it makes the code clearer, easier to maintain, sometimes even makes it recyclable. We extract code with potential for reuse into gems so that we can use it across various projects and so that others don't have to reinvent the wheel. We are aware that other people had, are having and might have the same problems as we do, so we're nice to people and we share on an open source license. And when these people come back with issues or pull requests or comments, unless we're some sort of <a href="https://lkml.org/lkml/2012/7/6/495">a Linus impersonator</a>, we will be civil and welcoming about them. There's loads of evidence that DRY works and we don't pretend it doesn't exist when someone waves it right in front of our faces. We can all agree that that would be silly.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
But with community-related problems, so many of us change what is a mostly data-based discussion into a petty vim/emacs-style fight. Vim/emacs fights are embarrassing. They're the equivalent of a sandbox toddler fight. Worse, they're like poison for unicorns. When you're witnessing a community-related problem for the first time and you behave as if it's never ever happened before, you <i>choose</i> to ignore all the historical data proving it's not only <i>not</i> the first time this has happened, but that there are also existing solutions, or at least suggestions on how to solve the problem. When you make yourself believe your case is special, you're lying to yourself. Often, you're hurting others. You're also, obviously, acting against the DRY principle.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
DRY is such a cool thing. It seems so basic, but makes our programming lives so much easier. And learning that our work isn't all that special and unique is essential to optimizing tools and approaches that we implement. Because we can learn from each other. Thrive on experiences and avoid known mistakes. Believing we - or our work - are as special as a random drop of frozen water is what stops us from growing. I'm not saying our work isn't valuable or important. Most of it is sure as hell worth the praise it gets, <a href="http://2015.eurucamp.org/">some of it should get loads more praise</a>. But if we don't let our egos stop us from growing as programmers, administrators, engineers or testers, we shouldn't allow our egos or some sort of confirmation bias to stop our community from solving problems and becoming more balanced and healthy.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
There are reasons why Codes of Conduct work. There is proof they work. Same thing with a blind selection process or how diversity in your speaker lineup improves your event's quality. You just have to show some initiative to find that proof. It's really out there, openly accessible. Just like with that weird coding problem you encountered last week - show some initiative, and everything is going to be fine. The community is here to help you, but only if you're willing to listen.<br />
<br />
<i>PS. Thanks to Tom, Chris and Daniel for your comments. Thanks to <a href="http://goatcan.do/">Michael</a> for coining the all-time classic infrastructure/snowflake dichotomy.</i></div>
mphttp://www.blogger.com/profile/15865942804197544886noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5586710029583771853.post-12908756612248560502014-11-12T18:20:00.001+01:002014-11-12T18:20:22.950+01:00***<div style="text-align: justify;">
Cegła w ręce, i co teraz? W drugiej
mołotow, z tyłu kordon policji a z przodu witryna. Co robisz. „Jeśli umrzesz w grze, umrzesz
naprawdę”, ale co gdyby umrzeć przyszło teraz? Czy mokre sny
napalonych nastolatków to jedyna możliwa forma dla nadchodzącej
rewolucji? Rewolucja nie nadejdzie, bo boisz się konsekwencji. Co
się stanie z twoją pracą, co jeśli skolektywizują ci
mieszkanie z meblami z Ikei i reprodukcją Banksy'ego na ścianie.
Rewolucja nie nadejdzie, bo kto będzie seedował torrenty, serwery z
iTunesami spłoną i nie będzie muzyki do porannego joggingu.
Rewolucja nie nadejdzie, bo nie chcę rzucać cegłą w policjantów,
choć nienawidzę tej instytucji i tego, co robi z ludźmi, będąc
atrakcyjną ścieżką zawodową dla grup społecznych, które nie
pijają sojowego latte.
Nie będzie rewolucji póki pozostaną
w naszym życiu resztki komfortu, póki moje jest moje a nie nasze,
póki ja zawsze będę ja, a nigdy my, póki nazywamy się kurwami i
pamiętamy, że na drzewach będą wisieć komuniści –
zinternalizowaliśmy język nienawiści, śnimy koszmary o otwieraniu
klatki piersiowej i wyrywaniu po kolei gnijących narządów. A może
to nie koszmary, może musimy wydrzeć śmierdzące jelita, aby
uratować lekko poturbowane płuca, może niezbędne jest wycięcie
trzustki, usunięcie kilku żeber, aby nie utopić się w morzu
rozkładających się ochłapów, złapać się pływającej jeszcze
na powierzchni sztuki szczerego mięsa, wypłynąć z nią na brzeg i
stworzyć nowego człowieka.
Bez żeber, bo bóg zaczął od żebra
i wszystko spierdolił.</div>
mphttp://www.blogger.com/profile/15865942804197544886noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5586710029583771853.post-33796783561604433202014-08-01T12:04:00.000+02:002014-08-01T12:15:39.032+02:00Dziennikarzu, dziennikarko!<div>
<i><span style="color: #444444;">[Trigger warning: wykorzystywanie seksualne]</span></i></div>
<div>
<br /></div>
Czas na krótki test. Czytaj uważnie, podziękujesz później.<br />
<div>
<br /></div>
<div>
<b>1. Znajdź błąd w poniższych zdaniach:</b></div>
<div>
<br />
a. Ojciec przez 2,5 roku współżył z nieletnią córką. [<a href="http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,138764,16403672,Ojciec_posiedzi_w_wiezieniu_za_chora_milosc_do_corki.html" target="_blank">*</a>]</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<u>Odpowiedź:</u><br />
Ojciec przez 2,5 roku <span style="color: red;"><strike>współżył z nieletnią córką</strike></span>.<br />
Ojciec przez 2,5 roku gwałcił nieletnią córkę.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
b. Ojciec posiedzi w więzieniu za chorą miłość do córki. [<a href="http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,138764,16403672,Ojciec_posiedzi_w_wiezieniu_za_chora_milosc_do_corki.html" target="_blank">*</a>]</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<u>Odpowiedź:</u></div>
<div>
Ojciec posiedzi w więzieniu za <span style="color: red;"><strike>chorą miłość do</strike></span> córki.</div>
<div>
Ojciec posiedzi w więzieniu za seksualne wykorzystywanie córki.</div>
<div>
<br /></div>
c. Zdecydowała się na związek z ojcem i urodziła mu dziecko. [<a href="http://opole.gazeta.pl/opole/1,35114,15719321,Kazirodczy_zwiazek_ojca_z_corka__Wydalo_sie__gdy_urodzila.html" target="_blank">*</a>]<br />
<div>
<br />
<span style="-webkit-font-smoothing: antialiased; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16px;"><u style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; line-height: normal;">Odpowiedź:</u></span><br />
<div>
<span style="-webkit-font-smoothing: antialiased;"><span style="color: red;"><strike>Zdecydowała się na związek</strike></span> z ojcem i urodziła <strike><span style="color: red;">mu</span></strike> dziecko.</span></div>
<div>
Szantażowana emocjonalnie zaszła w ciążę z ojcem i urodziła dziecko.*</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<span style="-webkit-font-smoothing: antialiased;"><i>* Gdy odmawiałam, stawał się oschły, wysyłał nieprzyjemne SMS-y, a ja nie chciałam znów stracić ojca. Nie stosował przemocy fizycznej, ale była to przemoc psychiczna, szantaż emocjonalny.</i></span></div>
<div>
<span style="-webkit-font-smoothing: antialiased;"><u><br /></u></span></div>
<div>
<span style="-webkit-font-smoothing: antialiased;">d. Ksiądz nagrywał swoje orgie z chłopcami. [<a href="http://nasygnale.pl/kat,1025341,title,Ksiadz-nagrywal-swoje-orgie-z-chlopcami-Wpadl-w-hotelu,wid,16342630,wiadomosc.html" target="_blank">*</a>]</span></div>
<div>
<span style="-webkit-font-smoothing: antialiased;"><br /></span></div>
<div>
<span style="-webkit-font-smoothing: antialiased;"><u>Odpowiedź:</u></span></div>
<div>
<span style="-webkit-font-smoothing: antialiased;">Ksiądz nagrywał swoje orgie <strike><span style="color: red;">z chłopcami</span></strike>.</span></div>
<div>
<span style="-webkit-font-smoothing: antialiased;">Ksiądz nagrywał swoje pedofilskie orgie.</span></div>
<div>
<span style="-webkit-font-smoothing: antialiased;"><br /></span>
<br />
<div>
<b>2. Poniżej zobaczysz zbiór słów. Wybierz słowo, które nie pasuje do reszty.</b></div>
<div>
<br /></div>
<div>
a. współżycie, miłość, gwałt, seks</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<u>Odpowiedź:</u></div>
<div>
współżycie, miłość, <span style="color: red;"><strike>gwałt</strike></span>, seks</div>
<div>
<br /></div>
<div>
b. orgia, seks zbiorowy, pedofilia</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<u>Odpowiedź:</u></div>
<div>
orgia, seks zbiorowy, <span style="color: red;"><strike>pedofilia</strike></span></div>
<div>
<br />
Jeśli po drodze pojawiły się jakiekolwiek wątpliwości, w tył zwrot i do słownika.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
***</div>
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Jestem jedną z tych osób, które wierzą jeszcze w warsztat dziennikarski. Serwisy plotkarskie, portaloza i wszechobecne blogi o bardzo różnej jakości prawdopodobnie utrudniają trzymanie poziomu, jednakże warto pamiętać o pewnych fundamentalnych zasadach. Jedna z nich mówi, że jeśli nie do końca rozumiemy słowo, którego używamy, to albo rezygnujemy z jego używania, albo sprawdzamy definicję w słowniku.</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-iRAFltgKZ7I/U9tcOBhFmNI/AAAAAAAAAMM/I35iUwiXajc/s1600/you-keep-using-that-word1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-iRAFltgKZ7I/U9tcOBhFmNI/AAAAAAAAAMM/I35iUwiXajc/s1600/you-keep-using-that-word1.jpg" height="268" width="320" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Nie musisz nawet dużo grzebać, możesz zajrzeć do <a href="http://sjp.pl/" target="_blank">Słownika Języka Polskiego</a>, aby dowiedzieć się, że:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Miłość</b> - głębokie przywiązanie do kogoś lub czegoś; silne, namiętne uczucie.</div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Seks</b> - ogół zagadnień związanych z życiem seksualnym.</div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Współżyć</b> - mieć z kimś stosunki seksualne, obcować.</div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Gwałt</b> - czyn prawnie zabroniony, polegający na naruszeniu nietykalności cielesnej innej osoby, np. na tle seksualnym, rasowym.</div>
<div style="font-weight: bold; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Naprawdę, żeby mylić gwałt z seksem, trzeba mieć w głowie mocno niepoukładane. <b>Gwałt to przemoc, upokorzenie ofiary, pokazanie swojej wyższości nad ofiarą, zawładnięcie ofiarą, przywłaszczenie sobie ciała ofiary.</b> Seks to aktywność co najmniej dwóch osób, której celem jest przyjemność, a obowiązkowym elementem - <b>obopólna, entuzjastyczna zgoda.</b> Rzygam, gdy kolejny raz czytam o przemocy seksualnej opisywanej językiem Harlequina.</div>
</div>
</div>
mphttp://www.blogger.com/profile/15865942804197544886noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5586710029583771853.post-86943251557760863572014-07-31T16:45:00.000+02:002014-07-31T20:43:27.335+02:00Codes of Conduct, and stuff<div style="text-align: justify;">
I had a very interesting conversation with <a href="https://twitter.com/Argorak" target="_blank">Florian Gilcher</a> a couple weeks ago. Florian - one of the <a href="http://eurucamp.org/" target="_blank">eurucamp</a> organizers - shared his experiences on how hard it gets sometimes when you want to show how useful Code of Conducts are. Sure, you hear about People Doing Bad Things And Being Thrown Out For Them, but do you hear stories about how CoCs actually make the events more diverse? You know, the thing that's missing is voices coming from people that started going to conferences, became active in a community thanks to being provided a safe, welcoming space.</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
I thought I could share my story, then.</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Let's go back a couple years. I've been trying to learn how to program two or three times. Each time I started getting it, some sudden Bad Experiences held me back. It started over ten years ago, in high school, and continued for quite some time (I don't want to write about these experiences here, but if you <i>really</i> want to know, write me, and I might share). If you've been there, you know it gets a little harder to come back to it each time stuff happens.</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Fast forward to a year ago. I became a software engineer. I slowly started giving talks at Ruby user groups, plus a lightning talk on an occasional bigger conference. I had ideas, but never submitted any actual proposals, for, you know, <i>real</i> talks. I'd say <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Impostor_syndrome" target="_blank">impostor syndrome</a> might be at fault here. Not shyness - as a campaign manager in an NGO for a couple of years, I've been in the media more times than I can remember. Public speaking was a natural thing for me. And even on my worse days, I still considered myself quite a smart person. Public speaking at conferences, where almost everybody was different from me, where I stood out, about a topic I felt uncomfortable in, was a bit mesmerizing. Scratch that: it had significant panic potential.</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Last year's eurucamp was the first conference with a code of conduct I've been to. The organizers not only implemented one, but they also went to great lengths to invite a diverse audience. They did outreach to women and other minorities. They designed a blind selection process, to make sure their own biases do not get in the way of picking great speakers. They made it clear that everyone should stick to the rules in the code of conduct and were ready to take action and apologize for any misconducts.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-v9z5yJfCjXM/U9pXR1CGI6I/AAAAAAAAAL8/3B_NlzxgpGI/s1600/-_lY_zdU.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-v9z5yJfCjXM/U9pXR1CGI6I/AAAAAAAAAL8/3B_NlzxgpGI/s1600/-_lY_zdU.png" /></a></div>
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
I decided to give it a go. I got a ticket.</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
When I entered the venue on the first day of eurucamp, I felt... weird. Uncanny. "Am I really on a programming conference? There's, like, <i>so many women</i> here!"</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Yep. About 30% of the people in the hall were women and that was the first thing that came to my mind. And I'm a diversity advocate. Good job, girl. Seeing mostly white men at every programming meetup I've been to made me internalize this picture so much that entering a programming-related venue and seeing a group of people that resembles the society I live in a bit better gave me a genuine wtf moment. I've worked it through, but I honestly find my initial response a bit embarrassing.</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
eurucamp topped it this year with their mentorship program, where each chosen speaker received a mentor by default. Sounds perfect for people like me: scared to ask for help, sure to consider all their questions silly. A code of conduct, an outreach program, mentors - and, what was surprising to me, at one point I thought it's time to (<i>gasp!</i>) submit a talk proposal. For a <i>real </i>talk.</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
So eurucamp was the only big conference I was able to send a talk proposal to. I was also confident in them enough to ask another friend to submit a talk - a friend that never goes to any user group meetings because she just doesn't feel safe. I was pretty sure she'd feel safe at eurucamp. It's horrible that smart people like her (or any people, for that matter) have to skip community events because some other people sometimes cannot into decent person.</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
So what did I want to talk about? Well, I wanted to talk about how the stages of development in literature can apply to the stages of development of programming languages. You know, how these two processes are actually similar to an extent. Weird? Yeah, but for someone with a literary studies background - extremely interesting and doable. When my talk proposal ended up not being chosen, but was rated very highly, a number of people encouraged me to brush the proposal up a bit and submit it somewhere else. I started doing that, but I finally quit. Silly or not, I guess I just still felt too scared. I feel it's slowly changing though. Thanks to events like eurucamp, where organizers realize the process of getting great speakers at a conference does not end with announcing a call for papers, more people feel safe. People like me feel what they find interesting might be interesting and valuable for other people. People like me, who feel they might actually be smart. That can be a valuable part of a community, but have a limited chance without a safe space. And yeah, people that feel if anything goes wrong, someone will help them.</div>
<br />
So that's my two cents.mphttp://www.blogger.com/profile/15865942804197544886noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5586710029583771853.post-57607478762697580362014-07-13T15:08:00.001+02:002014-07-13T15:21:19.018+02:00Nie jesteś wieszakiem, nie jesteś wielorybem<h3>
Nienawidząc się nawzajem nie obalimy patriarchatu.</h3>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-VU90hl5gSHc/U8Gviw5VIzI/AAAAAAAAAI4/6Raf1EWMnf8/s1600/all_Are_real.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-VU90hl5gSHc/U8Gviw5VIzI/AAAAAAAAAI4/6Raf1EWMnf8/s1600/all_Are_real.jpg" height="320" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Zacznę od tego, że jestem w szoku. Nigdy wcześniej nic, co napisałam, nie odbiło się w Internecie tak szerokim echem. Choć jest to dla mnie rzecz ogromnie miła, ostatnie dni były mocno stresujące. Stwierdzenie, że ciało kobiece jest polityczne, jest feministyczną mantrą, dlatego nie powinno mnie zaskoczyć, że nieco kontrowersyjy temat i wystawienie ciała na widok publiczny zostaną potraktowane jak zachęta do wyrażania komentarzy, mniej lub bardziej kulturalnych, merytorycznych, na temat. Byłam na to gotowa, publikując krytykę tekstu Majaka. Jednakże, gdy mój tekst <a href="http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,114871,16301663,Dziennikarz_naTemat_pl_publikuje_kontrowersyjny_felieton.html" target="_blank">został przedrukowany w gazeta.pl</a> i trafił do tysięcy osób, odzew i ilość komentarzy nieco mnie onieśmieliły.</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Czytałam komentarze u znajomych i znajomych znajomych. To chyba logiczne, że zależy mi, aby wiedzieć, jak ludzie odbierają to, co piszę. Liczę na to, że nauczę się czegoś nowego, spotkam się z konstruktywną krytyką, z której coś wyniosę, że ktoś wytknie mi brak przecinka. O ile jest to robione na poziomie, z szacunkiem, pozwala się rozwijać.</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Wszystkie przeczytane przeze mnie komentarze udało mi się podzielić na kilka kategorii. Chcę się skoncentrować na jednej z nich. Poniżej przekleję kilka wypowiedzi, które pojawiły się pod moim zdjęciem, <a href="https://www.facebook.com/FundacjaFeminoteka/photos/a.10150249617170226.478728.358209110225/10154410419560226/?type=1&permPage=1" target="_blank">udostępnionym publicznie przez Fundację Feminoteka</a> (pisownia oryginalna):</div>
<blockquote class="tr_bq">
<i>I tylko zastanawiam się, z której strony pani Marta jest gruba??? Faktycznie, w czasach gdy modelki chudsze od kija do szczotki są idolkami i ideałem piękna dla nastolatek, normalna kobieta zawsze będzie postrzegana jako gruba, a kobieta nosząca rozmiar 40 - jako modelka XXXL. Przerażające...</i></blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<i>A pani annie przydałoby się kultury choć biorąc pod uwagę brak profilowego z jej podobizną wnioskuje że jest po prostu szkaradna.</i></blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<i>osobiście mdli mnie jak widzę dziewczyny z wystającymi obojczykami i żebrami. Tak samo, jak kobiety ważące 100 kg w legginsach i krótkiej bluzce.</i></blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<i>tak trzymaj nie same "wieszaki na ubrania" są na tym świecie</i></blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<i>Ludzie chudzi nie są piękni (chyba że to naturalna chudość), a większość ludzi wolałaby dziewczynę ze zdjęcia (czyli lekko puszystą) niż wieszak.</i></blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<i>Idź odrysowywać sobie brwi od szklanki gdzie indziej, lampucero.</i></blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<i>Poza tym znam takich chłopaczkow jak Wy.Na codzień z anorektyczka (bo co koledzy powiedza), ale filmiki z dupiastymi i cycastymi babami się ogląda, co?</i></blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<i>Wyglądam 100 razy lepiej od niej, a jestem w ciąży!</i></blockquote>
<div style="text-align: justify;">
Zauważacie schemat? Albo nienawiść do "wieszaków" i afirmacja "prawdziwych, naturalnych kobiet", albo próba ośmieszenia kontrdyskutantki, krytykując jej wygląd, do tego zazwyczaj w sposób niezbyt wyszukany.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Czy to nie jest problem z nami? Nienawidzimy, bo czujemy się niepewnie, szkalujemy, bo chcemy się wpasować w wyśrubowane normy, pogardzamy, bo uważamy, że ktoś miał po prostu szczęście, a my musimy harować jak te idiotki, głodzić się na mineralnej i sałacie, i nadal nic. Tak, mamy problem. Budujemy (część z nas buduje) własną wartość, wywyższając się ponad inne, w naszym mniemaniu mniej wartościowe od nas kobiety. Wiem, jak to działa, bo pamiętam, że przepracowanie i wyzbycie się tego sposobu myślenia zajęło mi dużo czasu. Myślę, że większość z nas wie, jak to działa.</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Czy zaszczułyśmy się na siebie same? Oczywiście, że nie. Kobiety nienawidzące innych kobiet, zazdroszczące im atrakcyjności, czujące się niepewnie z tym, jak wyglądają, to produkt patriarchalnego społeczeństwa - stwierdzenie tego nie jest specjalnie odkrywcze. W społeczeństwie, które nadal w dużej mierze nadaje kobietom wartość na podstawie ich atrakcyjności i przydatności mężczyznom, oczekuje się od kobiet konkurowania ze sobą (w domyśle: o względy mężczyzn/y).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-eCXNyqA_R9w/U8J1zo3RajI/AAAAAAAAAJI/KurMSsrt7D0/s1600/huge.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-eCXNyqA_R9w/U8J1zo3RajI/AAAAAAAAAJI/KurMSsrt7D0/s1600/huge.jpg" height="237" width="320" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Czasami dochodzi do tego, że nowe ruchy mające na celu akceptację każdej kobiecej figury kończą na właśnie takiej nienawiści. Gdy na wybiegach, w czasopismach, na bilboardach królują chude modelki, pojawia się mem <i>Real women have curves</i> - prawdziwe kobiety mają krągłości.</div>
<div>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-eAbokIPvh3k/U8J2CmCWR5I/AAAAAAAAAJQ/Qavp-sFtYD8/s1600/a860c13040486ea38fee2262fe294b82.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-eAbokIPvh3k/U8J2CmCWR5I/AAAAAAAAAJQ/Qavp-sFtYD8/s1600/a860c13040486ea38fee2262fe294b82.jpg" height="234" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
I z czasem ruch, który miał pomóc kobietom nie wyglądającym jak te z okładek, przeszedł od afirmacji do otwartych przytyków kobietom szczupłym, chudym, w opinii wystawiających ocenę - niewystarczająco krągłym. Prawdziwe kobiety kontra wieszaki, chudzielce, zagłodzone bidulki, głupie i zaślepione laski, anorektyczki (o anoreksji i wadze wspomniałam pobieżnie <a href="http://paciorkowska.blogspot.de/2014/07/zal-majaka.html" target="_blank">w poprzednim wpisie</a>).</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-UsnVIeoNmb8/U8J2x8C6ucI/AAAAAAAAAJY/VsiiyneC27I/s1600/544436_3098054773885_1308983738_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-UsnVIeoNmb8/U8J2x8C6ucI/AAAAAAAAAJY/VsiiyneC27I/s1600/544436_3098054773885_1308983738_n.jpg" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-nprc5OGD4tQ/U8J2yOlscXI/AAAAAAAAAJc/m5SGvvaMGvg/s1600/99469228c00a54eef6221f59e063f5e3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-nprc5OGD4tQ/U8J2yOlscXI/AAAAAAAAAJc/m5SGvvaMGvg/s1600/99469228c00a54eef6221f59e063f5e3.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Poprawiamy własną samoocenę, niszcząc samoocenę innych kobiet. Wyzywamy je od wieszaków. Uważamy, że skoro nietóre z nich wyglądają jak modelki, są naszymi wrogami. Przypisujemy właśnie im - a nie wypaczonym normom społecznym - winę za wypaczony stan rzeczy.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Uważamy krągłości za naturalne, prawdziwe. Nagle okazuje się, że chudość/szczupłość nie jest naturalna. Tworzymy nowy standard, wykluczając z niego wiele, wiele kobiet.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Uzurpujemy sobie prawo do bycia jedynymi ofiarami schizofrenicznych norm dotyczących kobiecego wyglądu, dokuczamy wykluczonym przez nas kobietom, zbywamy ich doświadczenia. Kopiujemy stereotyp, że jeśli kobieta jest konwencjonalnie atrakcyjna, spędza mnóstwo czasu nad tym, jak wygląda, jest płytka i czuje się lepsza od nas, tych normalnych, prawdziwych kobiet.</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-zShydgHt2vI/U8J2yDU-6yI/AAAAAAAAAJg/rvFH6JLdVBg/s1600/jeans-without-pockets.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-zShydgHt2vI/U8J2yDU-6yI/AAAAAAAAAJg/rvFH6JLdVBg/s1600/jeans-without-pockets.jpg" height="274" width="320" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Robimy naszym siostrom to samo, co system robi nam, podczas gdy wszystkie jedziemy na tym samym wózku. Nie osiągniemy stanu, w którym wszystkie będziemy równie wartościowe i warte szacunku, jeśli będziemy sobie ten szacunek wzajemnie odbierać.</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-7M0SwyR9xeE/U8J2yhMAAFI/AAAAAAAAAJo/BCGDIXtZS2A/s1600/skinny-girls-wimps.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-7M0SwyR9xeE/U8J2yhMAAFI/AAAAAAAAAJo/BCGDIXtZS2A/s1600/skinny-girls-wimps.png" height="224" width="320" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
Dostaje się nie tylko kobietom chudym, dowalamy przy okazji kobietom umięśnionym. Nazywamy je fanatyczkami, odbieramy im kobiecość. Patriarchat ich nie lubi, bo wystarczy rzucić okiem, aby zdać sobie sprawę, że są silniejsze od niejednego mężczyzny. Są uznawane za bezpośrednie zagrożenie, bo przecież niewiasty, nimfy, pulchne boginie, prawda. Dostają z dwóch stron.<br />
<br /></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
Boli mnie to. Smuci mnie to. Za każdym razem, gdy wyżywamy się na kobietach, które w naszej opinii nie są wystarczająco kobiece, wspieramy patriarchat. Proces ten jest tak głęboko wdrukowany w naszą podświadomość, że robimy to niezależnie od przekonań polityczych. Tak - robią to również niektóre feministki.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Proces akceptacji swojego ciała nie może opierać się na dewaluacji ciała innych kobiet. Sposób, w jaki tą akceptację wyrażamy, jest mocno indywidualny. Przyjmujemy ciało takie, jakim jest. Dbamy o nie tak, jak chcemy (i na tyle, na ile pozwala nam nasza sytuacja społeczno-ekonomiczna). Makijaż (albo nie), kosmetyczka (albo nie), siłownia (albo nie), joga (albo nie), spacery (albo nie), relaks (albo nie), codzienna afirmacja (albo nie), medytacja (albo nie), modne ubrania (albo nie).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Niezależnie od tego, jaki mamy rodzaj sylwetki, jak bardzo akceptujemy nasze ciało i jak o nie dbamy, musimy pamiętać o jednej, bardzo ważnej rzeczy: <b>prawdziwa kobieta to osoba, która identyfikuje się jako kobieta.</b> Wygląd, płeć przypisana przy urodzeniu, ubiór, wiek, postrzegana przez innych atrakcyjność nie mają nic do czynienia z kobiecością. Jeśli uważasz, że jesteś kobietą - jesteś kobietą.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
I tyle w temacie.</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-size: x-small;">PS. Nie byłam w stanie odnaleźć oryginalnych źródeł zamieszczonych wyżej grafik. Jeśli w rogu obrazu nie ma strony źródłowej, a zarazem grafika pojawia się w wielu zakątkach pinterestu, zupy i tumblra, dzieło uznaję za symulakrum (hihi), a autora/kę - za nieznaną.</span></i></div>
</div>
mphttp://www.blogger.com/profile/15865942804197544886noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-5586710029583771853.post-38086111632703181702014-07-09T20:01:00.000+02:002014-07-09T20:25:12.534+02:00Żal Majaka<div style="text-align: justify;">
Krzysztof Majak został ambasadorem akcji PZU Biegaj na zdrowie. Podzielił się dziś z natemat.pl <a href="http://druzynanatemat.natemat.pl/109137,gdy-widze-grubych-ludzi-jest-mi-ich-zal" target="_blank">swoją przygodą w odchudzaniu</a>. Niestety, na opowieści o własnym sukcesie nie poprzestał i dorzucił jeszcze swoje przemyślenia bardziej ogólne. Słowem: ulało się.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Nie mam nic przeciwko historiom radykalnych, osobistych przemian. Sama przechodziłam taką w zeszłym roku. Osoby, które ją śledziły, pamiętają 5-8 treningów w tygodniu i regularnie wrzucane zdjęcia z zawodów biegowych. W pół roku zrzuciłam 15 kg, zwieńczeniem było przebiegnięcie maratonu. Nie dziwię się, że Majak chce się swoją historią dzielić, ja robiłam to na lewo i prawo, byłam niemożebnie z siebie dumna. Gratuluję ustalenia sobie celu i determinacji potrzebnej do jego osiągnięcia. To zawsze jest fajne.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Niestety, w tekście zatytułowanym "Gdy widzę grubych ludzi, jest mi ich żal", Majak napisał coś takiego:</div>
<blockquote class="tr_bq" style="text-align: justify;">
Sam nie wiem, czy to dobrze, czy źle. Gdy idę po mieście i widzę osobę otyłą, to odczuwam współczucie. Patrzę na nich jak na osoby, które mają poważny problem ze swoim życiem. Nie z wagą, a z całym życiem. Nie potrafię zrozumieć tego, dlaczego zdrowy człowiek mógłby sobie pozwolić na taki wygląd, a właściwie styl życia. Staram się to akceptować, bo to ich wybór i ich życie, ale zrozumieć nie potrafię. Pomaga mi w tym jedno. Sam byłem kiedyś grubasem.</blockquote>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Postanowiłam podchodząc do sprawy przybrać ton nieco osobisty. Obecnie ważę 81 kg i <a href="https://www.flickr.com/photos/76501606@N02/12349873855/" target="_blank">wyglądam tak</a>, no chyba, że mamy lato i muszę wyjść na zewnątrz. Wtedy wyglądam tak:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-bESt0pSPuH8/U71szJ6NFQI/AAAAAAAAAIg/WAvu0B1o4bc/s1600/IMAG1087.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-bESt0pSPuH8/U71szJ6NFQI/AAAAAAAAAIg/WAvu0B1o4bc/s1600/IMAG1087.jpg" height="320" width="212" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Gdy Majak na mnie patrzy, jest mu mnie żal. Mam poważny problem ze swoim życiem, a on nie pojmuje, w jaki sposób mogłam do tego doprowadzić. Jednocześnie stara się z całych sił mnie zaakceptować, za który to akt łaski jestem mu wdzięczna mniej więcej tak, jak Indianie Kolumbowi.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
A ja Majakowi staram się po lewicowemu współczuć, choć bycie bucem to jednak jego wybór i jego życie, którego zrozumieć nie potrafię. Niestety, ponieważ (mam nadzieję!) nigdy nie byłam bucem, trudno mi się wczuć. Ale współczuję, gdyż ignorancja ogranicza ilość doświadczeń, które możemy zebrać.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Wypociny Majaka są szkodliwe na kilku poziomach. Chciałabym jak najzwięźlej tę szkodliwość opisać, mam nadzieję, że mi się uda.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Społeczne przyczyny otyłości</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Pod wpisem wywiązała się spora dyskusja, będąca echem Majakowego <i>weź się za siebie</i>. Wiele komentarzy sprowadzało się do tego, że wystarczy chcieć, by móc. Jeść mniej i zdrowiej, więcej się ruszać, i <i>voila, </i>gotowe. Te niby uniwersalne i piękne słowa, jeśli się im przyjrzeć, pokazują ignorancję klasową i umacniają dominujący dyskurs korpoklasy średniej: ludzi, których stać na nianię, na karnet do siłowni, na czas wolny, z którego mogą wyrwać dziennie dodatkową godzinę na przygotowanie zdrowszych posiłków, a jeśli nie, to kupią w przerwie lunch w Salad Story.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Od jakiegoś czasu jestem z obozu tych bardziej uprzywilejowanych: mogłam pozwolić sobie na wczesne chodzenie spać i wcześniejsze wstawanie, aby wcisnąć trening przed pójściem do pracy. Mogłam nie brać nadgodzin i nikt nie miał do mnie pretensji, więc nie wracałam do domu późno i miałam czas się porządnie wyspać. Nie musiałam zajmować się dziećmi, mężem (w XXI wieku to nadal głównie kobiety zajmują się domem, nawet jeśli pracują na pełen etat), mam zdrowych rodziców. Stać mnie było na buty do biegania odpowiednie dla mojej sylwetki (btw, bieganie jako forma odchudzania nie jest dla każdego) i wejścia na ściankę wspinaczkową (a także buty). Biję się w pierś, kupowałam lanczyk w Salad Story.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="http://frac.org/initiatives/hunger-and-obesity/why-are-low-income-and-food-insecure-people-vulnerable-to-obesity/" target="_blank">Otyłość to bieda</a>. Paczka czipsów jest bardziej sycąca i tańsza, niż przysłowiowe jabłko (a w Dojczach, gdzie obecnie przebywam, jest tańsza nawet niż jabłko dosłowne). Powiesz, że to nieprawda, bo w Ameryce, kraju mlekiem i miodem płynącym, jest tylu otyłych ludzi? Cóż, jest to kraj z ogromnym rozwarstwieniem społecznym, gdzie możesz pracować na pełen etat i jednocześnie być biedny, czasem bezdomny.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Światowa Organizacja Zdrowia:</div>
<blockquote class="tr_bq" style="text-align: justify;">
W większości krajów Europejskiego Regionu WHO otyłość jest dużo częstsza w środowiskach najuboższych, które charakteryzują się niższym dochodem, niższym poziomem wykształcenia i gorszym dostępem do opieki. Przypuszcza się, że otyłość jest z jednej strony wyrazem nierówności, a z drugiej strony dodatkowo ją pogłębia. Stanowi to swoiste błędne koło. Wybory dotyczące racjonalnego odżywiania się i aktywności fizycznej dokonywane przez ludzi (w szczególności tych, którzy znajdują się w niekorzystnej sytuacji życiowej) podlegają ograniczeniom strukturalnym, społecznym, organizacyjnym, finansowym i innym. Na przykład we Francji porcja owoców i warzyw dostarczająca 100 kilokalorii, ma około pięć razy wyższą wartość odżywczą niż równoważna pod względem energetycznym ilość innej żywności, ale jest także pięć razy droższa. Ludzie posiadający niskie dochody mają zwykle ograniczony dostęp do obiektów sportowych i klubów fitness, a okolice, w których mieszkają nie zawsze sprzyjają podejmowaniu aktywności fizycznej. Badania wskazują, że w szybko rozwijających się uboższych krajach występuje gwałtowny wzrost liczby przypadków otyłości. Najwięcej otyłych żyje natomiast w krajach zamożniejszych, które charakteryzują się większą przepaścią pomiędzy dochodami bogatych i biednych.</blockquote>
<div style="text-align: justify;">
Jeśli ktoś źle się czuje ze swoim ciałem i jednocześnie jest biedny - ma po prostu pecha, bo staje przed utrudnieniami systemowymi, o których młodzi, piękni, z wielkich miast nie muszą myśleć. Aby doprowadzić swoje ciało do społecznie akceptowanych standardów, musi się nagimnastykować więcej, niż klasa średnia - zarówno dosłownie, jak i w przenośni.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Zanim rzucisz <i>mnie się udało, każdemu się uda!</i>, pomyśl o Małgorzacie, kasjerce z Biedronki z dzieckiem i niepracującym mężem; pomyśl o Basi, samotnej matce z dwójką dzieci, która sprząta biura i ma problemy z kręgosłupem; pomyśl o Krzysztofie, który zarabia w budowlance 7zł na rękę i ma chorą matkę, która regularnie potrzebuje leków; albo o Justynie na bezpłatnym stażu i garnuszku rodziców z Radomia. Ba, pomyśl o biedniejszych dzielnicach, pozbawionych ścieżek rowerowych, parków, zachęcających placów zabaw, nawet siłowni czy klubów fitness. To nie są wyjątki, to jest szara, smutna rzeczywistość. Wyjątkiem są młodzi, piękni. Powielaniem stereotypów robisz tym ludziom krzywdę. Pomyśl o tym. No, <i>pomyśl</i>.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Jasne, przeczytasz czasami historię w duchu "od pucybuta do milionera". Tylko co z tego?</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Geny, metabolizm, dyskryminacja w medycynie</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Istnieją badania, według których dodatni bilans energetyczny jest skutkiem, a nie przyczyną otyłości. Otyłość może być skutkiem genów, innych chorób, metabolizmu. Jem w sumie tyle samo, co moja koleżanka nosząca rozmiar 34 i nieco częściej ćwiczę; noszę rozmiar 42-44. Mam znajomego, który od lat walczy z niedowagą, jedząc jak smok. Metabolizm i geny to nie jest wymówka osób leniwych. A jeśli nawet, to nic ci do tego (patrz niżej).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Bardziej niezdrowa od nadmiernej wagi jest ciągła fluktuacja: efekt jojo, ilość sprzecznych informacji dotyczących najlepszego sposobu odżywiania, nierzadko towarzysząca otyłości depresja czy poczucie niemocy związane z dyskryminacją, bieda - utrzymanie wagi po schudnięciu nie jest, do diaska, takie proste, dlatego efekt jojo zdarza się dość często.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Stereotypy i sprzeczne informacje powodują, że otyłe pacjentki bywają niepoprawnie leczone. Nie traktuje się ich poważnie. Przychodzą do lekarki, która automatycznie zakłada, że każde z ich schorzeń spowodowane jest nadmierną wagą (<i>news at eleven</i>: nie każde). Niektórzy cierpią przez lata z powodu źle postawionej diagnozy. Innym się nie wierzy - jak grubym pacjentkom z anoreksją lub innymi zaburzeniami odżywiania, bo przecież jeśli nic nie jesz, musisz być chuda, nie? A niektórych <a href="http://www.nytimes.com/2009/08/30/magazine/30doctors.html" target="_blank">poddaje się (nielegalnej) eutanazji</a>. W Internecie <a href="http://kateharding.net/2007/07/12/fat-hatred-kills-part-one/" target="_blank">jest</a> <a href="http://fathealth.wordpress.com/category/the-family-doctor/" target="_blank">mnóstwo</a> <a href="http://www.cbsnews.com/news/gastric-bypass-surgery-gone-bad/" target="_blank">takich</a> <a href="http://www.motherjones.com/politics/2000/11/camp-fear" target="_blank">historii</a>.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>"Mniej żryj, więcej się ruszaj"</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Brałam udział w kilkunastu zawodach biegowych. Wyznawcom "mniej żryj, więcej się ruszaj" polecam dopingowanie na takich zawodach. Nie musi być od razu maraton, 10km wystarczy. Obejrzenie całego peletonu, od początku do końca, może spowodować dysonans poznawczy na widok każdej kombinacji wagowo-wiekowo-płciowej.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Sama jestem zaprzeczeniem <i>mniej żryj, więcej się ruszaj</i>. Jasne, kiedyś schudłam kilka kilogramów mniej jedząc, ale przez kilka miesięcy byłam po prostu tak biedna, że nie było mnie stać na 1800 kcal dziennie. Ograniczenie ilości treningów w zeszłym roku z 5-8 tygodniowo do trzech spowodowało powolne przybieranie na wadze. Nadal mam silne mięśnie, mam po prostu więcej tłuszczu. Nie chcę poświęcać 12-15 godzin w tygodniu na treningi, chcę rozwijać inne zainteresowania. Nadal mam nienajgorszą kondycję - śmiem twierdzić, że lepszą od niejednej szczuplejszej znanej mi osoby. Tętno? <a href="http://pl.wikipedia.org/wiki/T%C4%99tno#Badanie_t.C4.99tna" target="_blank">65</a>.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
W Stanach powstają specjalne zajęcia - taniec czy joga - sprofilowane dla osób z nadwagą/otyłością. Ich celem nie jest pomoc w zrzuceniu kilogramów, ale przyjemność. Uprawianie sportu ma być rozrywką i przyjemnością, a nie katorgą. Czasami przez YouTube przewijają się filmy pokazujące grube osoby uprawiające aktywność fizyczną, która wymaga całkiem niezłej kondycji. <a href="http://eurheartj.oxfordjournals.org/content/34/5/389" target="_blank">Regularna aktywność fizyczna</a> jest ważniejsza, niż waga.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Mniej żryj, więcej się ruszaj</i> jest dla mnie problematyczne z jeszcze jednego powodu. Nie mogę pozbyć się skojarzenia z <i>weź się w garść</i>, które rzuca się w twarz osobom z depresją. I jedno, i drugie wynika z niezrozumienia, z pobłażliwości; jedno i drugie zakłada lenistwo. Nie powiesz tak osobie z nowotworem złośliwym, prawda? Nie powiesz cukrzykowi, że trzeba było bardziej dbać o siebie, że to jego wina, prawda? No chyba że powiesz, wtedy jesteś bardzo, bardzo złą osobą.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>"Ludzie grubi są samotni i nieszczęśliwi"</b></div>
<blockquote class="tr_bq" style="text-align: justify;">
Szczupli czują się lepiej, bardziej atrakcyjnie, a przez to rzeczywiście są bardziej atrakcyjni. Są weseli i lgną do nich ludzie, którzy chcą z nimi przebywać.</blockquote>
<div style="text-align: justify;">
To stwierdzenie jest tak żałosne, że żal dupę ściska.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Nie twoja sprawa</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Może od tego powinnam była zacząć: moje ciało należy do mnie i to, co z nim robię, to nie twoja sprawa. Zależało mi jednak, aby najpierw pokazać dziury i powierzchowność anty-grubasowej narracji: jej ignorancję klasową, wiarę w swoisty <i>American dream</i>, brak empatii i wiarę w stereotypy oparte na ludowym podejściu do medycyny.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Wszyscy troszczymy się o grubasów. Z tej troski poniżamy, wyśmiewamy, dokuczamy, znęcamy się psychicznie, wykluczamy, stawiając na piedestale sylwetkę szczupłą. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Concern trolling</i> to uzurpowanie sobie prawa do wyrwania komuś części jego/jej integralności, przykryte cienkim płaszczykiem wypaczonej troski. Powielamy - z troski - przekonanie, że nieważne, jak się czujesz, czym się zajmujesz, co jest dla ciebie ważne, dopóki nie będziesz szczupła, nie będziesz naprawdę szczęśliwa.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Z przyczyn kulturowych stereotyp ten szkodzi bardziej kobietom, niż mężczyznom. To standard, że gruby mężczyzna z kowencjonalnie atrakcyjną partnerką to nic dziwnego, ale gruba kobieta z atrakcyjnym partnerem? On jest, kurde, ślepy, przecież zasługuje na coś więcej.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Dyskusja na temat otyłości zazwyczaj zaczyna się od argumentów zdrowotnych: że tak będzie ci lepiej, poczujesz się lepiej, patrz, tyle obrzydliwych chorób cię czeka. Potem przychodzi <i>weź się za siebie, ty leniwy grubasie. </i>Na końcu pojawia się argument z estetyki: <i>spójrz, jak wyglądasz</i>. <i>Jeśli nie schudniesz, nikt cię nie zechce</i>. Jesteś tak gruba i brzydka, że <i>gwałt to komplement</i>. Jak śmiesz zakładać krótkie spodnie latem, muszę patrzeć <i>na twoje tłuste cielsko</i>. Ludzie komentują twój wygląd na ulicy. Naśmiewają się z ciebie. Nazywają świnią. Dzieciaki wyzywają dorosłe kobiety od wielorybów. Znajomy, który na ciebie leci, przesyła ci w prezencie wyfotoszopowane, wyszczuplone zdjęcie twojej sylwetki. Twój chłopak czasami po seksie mówi ci, że preferuje szczupłe kobiety. Kolesie traktują cię bez szacunku, bo uważają, że randkowanie, seks czy związek z nimi to dla ciebie akt łaski, manna z nieba.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Oczywiście, wszyscy się o ciebie troszczą. 200% troski. A że po drodze pojawia się delikatne odczłowieczenie, bo inność, obcość, która zabiera ci nierzadko kilka procent człowieczeństwa (jeden ze schematów, na którym opiera się dyskryminacja mniejszości)? Nie narzekaj, to wszystko <i>dla twojego dobra.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Bardzo cieszę się, że powoli, małymi kroczkami, dociera do Polski ruch <i>fat acceptance</i>. W Stanach istnieje wiele blogów dzielących się pozytywnymi historiami - nadal głównie kobiet - o samoakceptacji, zmianie podejścia do życia, promowaniu dbania o swoje ciało (ale nie do końca przez ostry reżim dietetyczny). Aktywistki i grubaski dzielą się adresami lekarzy, którzy nie przypisują każdego schorzenia dużej wadze, markami ubrań produkujących większe rozmiary a także informacjami o siłowniach czy zajęciach, gdzie można czuć się komfortowo i bezpiecznie. Istnieje ruch <a href="http://www.haescommunity.org/" target="_blank">Health at Every Size</a>. Podstawą całego oddolnego ruchu jest przekonanie, że moje ciało należy do mnie i to ja decyduję, co z nim robię. Mam prawo lubić siebie taką, jaka jestem i nie pozwolę, aby wypychać mnie ze sfery publicznej, tworzyć o mnie komedie z niewyszukanymi żartami, atakować mnie na ulicy.</div>
<span style="text-align: center;"><br /></span>
<span style="text-align: center;">***</span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br />
Pod jednym względem chciałabym podziękować Majakowi. Przypomniał mi, dlaczego zaczęłam nosić szorty. Zawsze się wstydziłam swojego ciała i nigdy nie nosiłam nic, co sięgało przed kolano. Pewnego dnia doznałam epifanii: ludzie, którym przeszkadza grubość w sferze publicznej, pełni są stereotypów i uważają, że ich poczucie estetyki jest ważniejsze od mojego poczucia komfortu. Czują się uprzywilejowani i poniekąd traktują moje ciało jako własność publiczną. Jeśli moje odsłonięte uda, obcisły t-shirt lub neonowo cytrynowe dżinsy powodują u kogoś dyskomfort, tym bardziej powinnam je nosić. Oddać dupkom, co dupkowe. Dzięki Majakowi w końcu się przełamałam, i od dzisiaj, gdy temperatura znów osiągnie 25oC, biegam tak:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-ytSYl-kfpIg/U71tiL_jlqI/AAAAAAAAAIo/0555Kmgv0No/s1600/IMAG1109.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-ytSYl-kfpIg/U71tiL_jlqI/AAAAAAAAAIo/0555Kmgv0No/s1600/IMAG1109.jpg" height="320" width="212" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
mphttp://www.blogger.com/profile/15865942804197544886noreply@blogger.com85tag:blogger.com,1999:blog-5586710029583771853.post-72057157948255175732014-05-05T19:54:00.000+02:002014-05-05T19:54:42.031+02:00Gentlemen,<br />
<ul>
<li style="text-align: justify;">when you come over to me and a Rails Girls Berlin organizer and ask for advice, materials and info on meetups to learn Ruby "for guys",</li>
<li style="text-align: justify;">when you ask to join a Rails Girls project group,</li>
<li style="text-align: justify;">and you're a white dude (bonus points for being brought up in the US),</li>
</ul>
<br />
<div style="text-align: justify;">
...you're behaving like the Duke of Enlightened County. You're also behaving like a jerk.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
When you seriously say, "There are no meetups to learn Ruby for guys!", my reply "The whole IT is for guys <i>by default</i>" really deserves a medal in the Zen Olympics. When you say, "Not Ruby!" and I roll my eyes, feel grateful I didn't give you a speech on the existence of Ruby conferences with all-male speakers (<a href="http://wrocloverb.com/" target="_blank">this one</a> is a recent example). When you suddenly start talking about "normal" versus gay clubs (how the fuck did you come up with that subject change?) and I ask you to stop talking because what you're saying is borderline offensive, don't look at me like that. Shut up and walk away.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
As long as there are women (or other minorities) that feel the need to have a safe learning space without the presence of men, there will be a need to create spaces like that. You don't have to agree with that, but if you're on our side, don't criticize it. And if you're not on our side, go fuck yourself and learn to use Google. Asking a group that's a minority in tech to do that for you is mostly embarrassing.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Apart from that, <a href="http://berlin.apidays.io/" target="_blank">APIdays Berlin</a> are ok.</div>
mphttp://www.blogger.com/profile/15865942804197544886noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5586710029583771853.post-14589531934836397522014-01-23T15:00:00.001+01:002014-01-23T15:00:54.644+01:00Pękło<div style="text-align: justify;">
Panu Oko <a href="http://m.wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/12,117915,15322828,Ks__Oko__Jesli_damy_dwuletnim_dzieciom_wodke_i_narkotyki.html" target="_blank">odjechał peron w tempie ICE</a>:</div>
<div style="text-align: justify;">
<blockquote class="tr_bq">
Gender to program polityczny realizowany również w Polsce. Dlaczego oni chcą, żeby masturbować dzieci w wieku dwóch lat? Żeby zburzyć tabu seksualne. Jeśli dzieci seksualizuje się w wieku dwóch lat to tak, jakby dawać im wódkę i narkotyki. Jeśli damy im wódkę i narkotyki w tym wieku to mocne jednostki może się oprą, ale wiele z nich zostaje seks-narkomanami. To cel genderystów - mówił ksiądz Oko podczas spotkania Parlamentarnego Zespołu Członków i Sympatyków Ruchu Światło-Życie, Akcji Katolickiej oraz Stowarzyszenia Rodzin Katolickich i Parlamentarnego Zespołu ds. Przeciwdziałania Ateizacji Polski.</blockquote>
</div>
<div style="text-align: justify;">
Gdy czytam i słucham tego, co wygaduje dureń Oko, ten wiejski głupek z karabinem, ten antymasturbator z dziewiątego kręgu piekła, ten kon trojański wtoczony do własnego obozu, czuję się jak wrzucony do wrzącej wody homar. Jak wazon, do którego nasikano. Jak lustro w pokoju, w którym doszło do gwałtu.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
W całej tej dymnej dyskusji o gender księża z wprawą seksualizują dzieci. W pierwszej chwili chciałam napisać, że są w tej dziedzinie prowodyrami. Nie mogę tego zrobić: to słowo sugeruje, że pozostali też seksualizują, tylko nie tak intensywnie. Byłaby to przekłamanie, a staram się wierzyć, że my w moim obozie nie lubimy przekłamań. Michaliki i Oka fantazjują o masturbowaniu dwulatków. Bredzą o aktywnych seksualnie dzieciach wpychających się do księżych łóżek. Ociekają śliną opowiadając o zadzieranych sutannach.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Przeczytałam kiedyś zbiór opowiadań J. Erica Millera <a href="http://www.amazon.com/Animal-Rights-Pornography-Stories-ShortLit/dp/1932360336" target="_blank">"Animal Rights and Pornography"</a>, pełen perwersyjnie chorych wizji rodem z umysłów sadystów (tych złego rodzaju). Taki lajtowy fragment:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-sUkmjsHucII/UuEc0cfmFYI/AAAAAAAAAHo/iceI61KGle4/s1600/Selection_559.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-sUkmjsHucII/UuEc0cfmFYI/AAAAAAAAAHo/iceI61KGle4/s1600/Selection_559.png" height="312" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
You get the idea. Oko pasowałby do tego uniwersum.</div>
<div style="text-align: justify;">
Matko przenajświętsza, ileż Kościół musi mieć do ukrycia.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;"><i>PS. Gniew to jedyne, co w tej chwili stoi między mną a bezsilnością. Jeśli poczułaś się urażona czymś, co napisałam, daj znać w komentarzach, a ja spróbuję to naprawić.</i></span></div>
mphttp://www.blogger.com/profile/15865942804197544886noreply@blogger.com0Berlin, Germany52.520006599999988 13.40495399999997552.210736099999991 12.759506999999974 52.829277099999985 14.050400999999976tag:blogger.com,1999:blog-5586710029583771853.post-52971650061523541812013-12-04T18:40:00.000+01:002013-12-04T18:40:48.497+01:00Otwarte Klatki wchodzą na odcisk<div style="text-align: justify;">
<a href="http://otwarteklatki.pl/" target="_blank">Otwarte Klatki</a> opublikowały wyniki drugiego śledztwa przeprowadzonego na polskich fermach futrzarskich. Możecie obejrzeć <a href="https://www.youtube.com/watch?v=j37nRW3CiLw" target="_blank">materiał filmowy na YouTube</a>, a także przeczytać <a href="http://www.otwarteklatki.pl/drapiezny_biznes/" target="_blank">raport dostępny w formacie PDF</a>. Materiał zebrany w trakcie śledztwa pochodził z ferm futrzarskich należących do wiceprezesów Polskiego Związku Hodowców i Producentów Zwierząt Futerkowych, w skrócie PZHiPZF. Uważam, że pokazanie wnętrza ferm należących do władz związku, na którego stronie www możemy przeczytać między innymi, że jego <a href="http://www.pzhipzf.pl/misja.html" target="_blank">misją</a> jest:</div>
<div style="text-align: justify;">
<blockquote class="tr_bq">
Współudział w przedsięwzięciach mających na celu ochronę środowiska naturalnego oraz propagowanie humanitarnych metod utrzymania zwierząt</blockquote>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
doskonale pokazuje, że jeśli tak wygląda "propagowanie humanitarnych metod", to im niżej w hierarchii -- inni członkowie związku, a następnie niezrzeszeni -- tym gorzej.<br />
<br />
PZHiPZF <a href="http://www.pzhipzf.pl/aktualnosci/37-inny-artykul-14.html" target="_blank">postanowił kontratakować</a>, publikując na swojej stronie internetowej materiały rzekomo prezentujące prawdę dotyczącą sposobu pracy "ekologów". Nie będę dublować tego, co Stowarzyszenie <a href="http://www.otwarteklatki.pl/klamstwa-przemyslu-futrzarskiego-odcinek-kolejny/" target="_blank">trafnie ujęło</a> na swojej stronie w odpowiedzi na te materiały. Zaryzykuję stwierdzenie: <b>niejedna osoba pomyśli, że PZHiPZF sfabrykował te "kontrowersyjne" filmy wideo na potrzeby zdyskredytowania atywistów prozwierzęcych.</b><br />
<br />
Niestety, ponieważ przez wiele lat sama aktywnie zajmowałam się aktywizmem prozwierzęcym, z bólem serca oglądałam materiały z niejednego śledztwa przeprowadzonego przez niejedną organizację. Pierwszy raz widzę, żeby "aktywistom" śledczym udało się dobrać do materiałów z kamer przemysłowych, co widać w opublikowanych przez Związek na youtube filmach. Mogłabym pisać dalej o ustawie o ochronie zwierząt, obowiązku zgłoszenia podejrzenia o dokonaniu przestępstwa, i tak dalej... ale chciałam skoncentrować się na czymś innym.<br />
<br />
Kilka dni temu w Stanach Zjednoczonych aktywistce śledczej Taylor Radig z <a href="http://www.cok.net/" target="_blank">Compassion Over Killing</a> postawiono zarzut znęcania się nad zwierzętami. Miała tego dokonać w trakcie filmowania, jak pracownicy Quanah Cattle Co. znęcali się nad bardzo młodymi cielakami. Trzynastego listopada tego roku organizacja opublikowała <a href="http://www.cok.net/inv/quanah/" target="_blank">wyniki śledztwa</a>, a dwa dni później złożyła zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa przez trzech sfilmowanych pracowników.<br />
<br />
Czemu winna jest Radig? Według <a href="http://www.greenisthenewred.com/blog/wp-content/Images/2013.11.22-quanah-press-release-prosecution.pdf" target="_blank">oświadczenia</a> szeryfa, Radig zbyt długo przetrzymywała materiały i winna jest karalnego zaniedbania. Radig pracowała w Quanah Cattle Co. od lipca do września, a materiał został opublikowany w połowie listopada. Co więcej, podejrzewana jest również... o współuczestniczenie w znęcaniu się nad zwierzętami.<br />
<br />
Niejedna osoba powie lub pomyśli, że to są Stany Zjednoczone, a tam to nic nowego. Jednak Stany to smutny obraz przyszłości, która może czekać ruch prozwierzęcy w Europie. Jakiekolwiek ograniczenia prawne, a co dopiero zakaz hodowli zwierząt na
futra, oznacza straty finansowe dla przemysłu -- a w przypadku zakazu
hodowli, przebranżowienie (choć nie stanie się to z dnia na dzień, takie
zakazy wchodzą w życie po kilkunastu latach). Przemysł skoncentrowany na hodowaniu zwierząt na futra czy na mięso ma spore wpływy w parlamencie. Nie od dzisiaj wiadomo, że <a href="http://wyborcza.pl/1,75478,14968340,Janusz_Palikot_rozwiazal_swoja_partie_w_Szczecinie_.html" target="_blank">niejeden</a> <a href="http://platine.pl/najbogatszy-polski-posel-to-wlasciciel-kurzych-ferm-0-1314494.html" target="_blank">polski</a> <a href="http://www.fermyborkowski.pl/" target="_blank">parlamentarzysta</a> <a href="http://naszamlawa.pl/posel-kozlakiewicz-do-sasiadow-nie-badzcie-panstwo-obludnikami,news,5033,aktualnosci.html" target="_blank">jest</a> właścicielem a to wielkiej fermy świń (lub dostał kiedyś propozycję nie do odrzucenia od Smithfield, <a href="http://naszamlawa.pl/posel-kozlakiewicz-do-sasiadow-nie-badzcie-panstwo-obludnikami,news,5033,aktualnosci.html" target="_blank">jak w przypadku Leppera</a>), a to fermy futrzarskiej, a to jest posłem PSL, a to przyjaźni się lub jest spokrewniony z kimś, kto fermę posiada. Władza i pieniądze, wiadomo.<br />
<br />
W przypadku Otwartych Klatek puszy się prywatny związek, w przypadku Radig reaguje aparat państwowy. Próby uciszania aktywistów prozwierzęcych w Stanach od jakiegoś czasu wchodzą na poziom prawny. Z pewną regularnością pojawiają się propozycje aktów prawnych, które utrudniają przeprowadzanie śledztw. Niektóre z nich mają na celu <a href="http://www.greenisthenewred.com/blog/first-ag-gag-arrest-utah-amy-meyer/6948/" target="_blank">karanie za samo filmowanie ferm, nawet z ulicy</a>, inne <a href="http://www.legis.state.pa.us/CFDOCS/Legis/PN/Public/btCheck.cfm?txtType=PDF&sessYr=2013&sessInd=0&billBody=H&billTyp=B&billNbr=0683&pn=0770" target="_blank">karają za zatrudnianie się na fermach w celu prowadzenia śledztwa</a> (polecam tę ustawę -- przerażające, jak mocno te przepisy prawne, absurdalny sam w sobie, może ograniczyć wolności obywatelskie, wolność słowa i niezależność dziennikarską), jeszcze inne <a href="http://www.ncleg.net/Sessions/2013/Bills/Senate/PDF/S648v1.pdf" target="_blank">nakazują publikowanie wszelkich zebranych materiałów na bieżąco</a>. W szczególności to ostatnie praktycznie uniemożliwia pokazanie, że problemem nie są jednostkowe zdarzenia, wypadki, incydenty (nazywaj to jak chcesz) na fermach, ale same fermy. Po każdym opublikowanym natychmiastowo materiale, zebranie dodatkowych, które mogą pokazać, że do łamania praw zwierząt dochodzi regularnie, a nie wyjątkowo, staje się trudniejsze i bardziej ryzykowne.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Represje związane z uderzaniem w interesy niektórych posłów czy senatorów mogą być jedynie kwestią czasu, choć ruch prozwierzęcy w Polsce (i Europie) ma to szczęście, że może uczyć się na cudzych doświadczeniach i podejmować odpowiednie kroki, aby uniknąć podobnego rozwoju wydarzeń. Co możemy zrobić? Niestety, trudno jest mi odpowiedzieć na to pytanie; najchętniej widziałabym regularne, podparte konkretami podkreślanie związków między przemysłem a przedstawicielami władzy, utrwalając je w oczach opinii publicznej... to jednak nie wystarczy. Co sądzicie?</div>
mphttp://www.blogger.com/profile/15865942804197544886noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5586710029583771853.post-25131928073414399182013-11-07T15:45:00.000+01:002013-11-07T15:45:40.010+01:00Dzieci, gender, Kościół<div style="text-align: justify;">
Hej, dawno nie pisałam. Chciałam najpierw napisać coś o Berlinie, w którym mieszkam od kilku miesięcy, o Lady Gadze, o pewnych zajściach w Niemczech, które uważam za interesujące... i o jeszcze kilku rzeczach. Wygrał temat zupełnie inny: pedofilia w Kościele.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Nie mam zamiaru analizować przyczyn zjawiska, tzn. próbować odpowiedzieć na pytania: czemu księża dopuszczają się pedofilii? Czemu to <a href="http://pl.wikipedia.org/wiki/Przest%C4%99pstwa_seksualne_w_Ko%C5%9Bciele_katolickim" target="_blank">tak częste zjawisko</a>? Czemu Kościół ukrywa lub bagatelizuje przypadki pedofilii? Odpowiedzi na te pytania są łatwo guglowalne, a ze mnie żadna ekspertka.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ostatnio abp. Michalik, a za nim jeszcze kilku innych duchownych, zaczęło obwiniać za pedofilię wśród księży dzieci. Michalik jeszcze tego samego dnia próbował tłumaczyć się z tego, czego się dopuścił, zwalając wszystko na rozbite rodziny i "ideologię gender". Poniżej autorski wybór cytatów (wiadro na wymiociny postaw po prawej stronie biurka i zaopatrz się w miętówkę. Z góry przeproś współpracowników.):</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: justify;">
Większa skala nie jest wśród duchownych, jak w pozostałej części naszego
społeczeństwa. Jeżeli do seminarium przychodzi kandydat na kapłana w
wieku 20 lat, to on już niesie za sobą bagaż pewnego obciążenia. W
seminariach nie uczą pedofilii i tych treści tam nie przekazują. Trzeba
wiedzieć, że do seminariów idą chłopcy, którzy są w wielu przypadkach
nasiąknięci treściami pornograficznymi.<br />
<a href="http://wyborcza.pl/1,75248,14778032,Rada_Duszpasterska__Przyczyna_pedofilii_jest_pornografia.html" target="_blank">Stanisław Kruczek, członek Rady Duszpasterskiej i Społecznej Archidiecezji Przemyskiej</a></div>
</blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: justify;">
Dziecko ma prawo do miłości i opieki rodziców, a dzisiaj próbuje się je pozbawić wstydu przez niewłaściwe wychowanie. (...) Każde dziecko wie, jak jest zbudowana koleżanka czy kolega i nie musi tego przy świadkach dochodzić.<br />
<a href="http://www.gazetaprawna.pl/artykuly/740329,abp-michalik-znowu-o-pedofilii-w-kosciele-przyczyna-brak-wstydu-u-dzieci-wywolany-edukacja-seksualna.html" target="_blank">abp. Józek Michalik, czyli pan Józio</a></div>
</blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: justify;">
Teraz, kiedy mamy całe morze małżeństw rozbitych, a więc rodzin niepełnych, gdzie najczęściej brakuje ojca, będzie się coraz częściej zdarzać, że dzieci bez takich wzorców będą lgnęły do mężczyzn.</div>
</blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: justify;">
Mamy i dzieci 10-letnie, trochę starsze, i znam przypadki, gdzie ich życie intymne potrzebowało wcześniejszego zaspokojenia. Same dzieci "wchodziły" do łóżek dorosłych, chcąc być spełnionym. I to był wybór dziecka.</div>
</blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: justify;">
Nie, ja nie mam takiego problemu [określenia granicy w relacji między kapłanem, katechetą a dzieckiem], żeby określić taką granicę, natomiast myślę, że najgorsze są przede wszystkim przejaskrawienia. Z jednej strony bezstresowe wychowywanie dzieci - tu jestem zwolennikiem zupełnie innego modelu i pokolenia. Mój ojciec mawiał – tyłek nie szklanka i się nie potłucze...</div>
</blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: justify;">
To, co w tej chwili mamy w Internecie, w telewizji, w naszej cywilizacji, obudziło brak tabu, gdy chodzi o sprawy intymne. W tej chwili trochę na fali jest bycie zbrukanym, i to wcześnie, czasami na wyścigi.</div>
<a href="http://www.epiotrkow.pl/news/Odwaznie-i-kontrowersyjnie-o-pedofilii-w-Kosciele,16498" target="_blank">ks. dr Ireneusz Bochyński, rektor Kościoła Akademickiego Panien Dominikanek w Piotrkowie Trybunalskim</a></blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: justify;">
Zdaniem arcybiskupa, jednym z powodów takich zachowań jest to, że kandydaci do kapłaństwa są coraz słabsi psychicznie, a środowisko, w którym żyją nie skłania do wstrzemięźliwości seksualnej. Dlatego potrzebne są mechanizmy chroniące młodych i starszych księży, mechanizmy monitowania i szybkiego reagowania.</div>
<a href="http://www.idziemy.com.pl/kosciol/abp-hoser-o-pedofilii-przepraszam/" target="_blank">Abp Hoser o pedofilii: Przepraszam</a>
</blockquote>
<div style="text-align: justify;">
"Ideologia gender" to termin stworzony i wykorzystywany przez środowisko katolickie. Używanie słowa "ideologia" jasno sugeruje, że gender, studia kobiece, feminizm, środowisko LGBTQ, <i>the whole shebang</i> to niepodparty naukowo (czy może nawet społecznie?) kolejny wymysł lewicy, który popularyzuje się przy pomocy propagandy. Tak samo kreacjoniści podchodzą do ewolucji.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Nie wiem, czy ktoś zwracał na to uwagę (wydaje mi się, że nie wspominał o tym nikt na mojej fejsbukowej ścianie) i nie jest to obserwacja specjalnie odkrywcza, ale wystarczy (w mojej opinii) zastanowić się dłuższą chwilę nad przywołanymi przeze mnie cytatami aby dostrzec, że poprzez zwalanie winy na feminizm i edukację seksualną Kościół nadal obwinia za przypadki pedofilii dzieci.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Po pierwsze: uniewinnia księży, a ktoś winny być musi (jak w przypadku większości przestępstw jest sprawca i jest ofiara). Według kościelnej retoryki ksiądz to człowiek, któremu los i dobrobyt owieczek pod jego opieką leży na sercu. Idąc dalej: ksiądz to po prostu człowiek, a błądzić jest rzeczą ludzką. Nic to posługa boża i powstrzymywanie grzechu, nic to (domyślna, poprawcie mnie, jeśli się mylę) wyższość moralna...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Dziecko jest zagubione, z rozbitej rodziny, z rodziny opartej na partnerstwie, z rodziny (gasp!) jednopłciowej. Rodzice, zszedłszy z wyznaczonej przez Kościół, usypanej brokatem ścieżki, błądzą w grzesznej kniei, lub nawet wkraczają w tę knieję z pełną premedytacją... i ciągną za sobą dziecko. Jemioła pospolita feminizmu tu, bluszcz pospolity homoseksualizmu tam, a w końcu wilcza jagoda edukacji seksualnej. A potem podchodzi to dziecko do księdza, niczym wilk do Czerwonego Kapturka, i pokazuje mu koszyk pełen tego, co samo zjadło i nazbierało, a następnie agresywnie ciągnie za spódnicę. I koniec, kaput.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Jeśli nawet założyć, że dziecko jest omamione, poddane praniu mózgu i nieświadome tego, co robi, w ogóle średnio świadome i myślące, fakt ten nie powinien zdejmować winy z księży. Wręcz przeciwnie! Wykorzystanie kogoś, kto jest w pewien sposób podwójnie narażony - po pierwsze, bo jest dzieckiem, nieświadomym wszystkich czyhających zagrożeń, nie będącym w pełni rozwiniętym emocjonalnie i społecznie; po drugie, bo jest omamiony, poddany praniu mózgu i nieświadom tego, co robi. Podwójne wykorzystanie to podwójna wina i w mojej opinii jest podwójnie obrzydliwe.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Tyle mam do powiedzenia. Czy uważacie, że to ma sens?</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Mrs. Anderson, welcome back.</i></div>
mphttp://www.blogger.com/profile/15865942804197544886noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5586710029583771853.post-4465558598634683262013-06-18T22:24:00.001+02:002013-06-18T22:24:15.285+02:00Miłosne szaleństwa<div style="text-align: justify;">
Gdy przygotowywałam dziś na obiad sałatkę z truskawkami (cebula, pomidory, sałata, rzodkiewki, ogórek kiszony, przepyszne trusawki, ocet balsamiczny - polecam!), słuchałam losowych piosenek na YouTube. Od przyjemnej "Łajki" Kobiet doszłam do "Nie ukryjesz się przede mną" Haliny Frąckowiak, wykonywanej przez Muzykę Końca Lata:</div>
<div style="text-align: justify;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/OrIaeZQFsoY" width="560"></iframe>
</div>
<div style="text-align: justify;">
Prawie skaleczyłam się krojąc ogórka kiszonego - jeśli ktoś kiedykolwiek skaleczył się w tych samych okolicznościach zrozumie, że polewanie ran sokiem z kiszonych ogórków jest prawdziwą torturą. Powodem samookaleczenia nie był retro teledysk, ale swoista epifania:
Czy zauważyliście, jak wiele piosenek o miłości to piosenki o prześladowcach?
</div>
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: justify;">
Nie ukryjesz się przede mną </div>
<div style="text-align: justify;">
Znam kryjówki twe </div>
<div style="text-align: justify;">
Znajdę drogę w noc najbardziej ciemną </div>
<div style="text-align: justify;">
Nic nie wstrzyma mnie </div>
<div style="text-align: justify;">
Nic nie powstrzyma tej miłości </div>
</blockquote>
<div style="text-align: justify;">
Moje naukowe zacięcie kazało mi poszukać większej ilości przykładów na poparcie mojej tezy. Jak się domyślacie, nie było to trudne zadanie. Zacznijmy od klasyki:<br />
<br />
<b>Czerwone Gitary - Ładne oczy masz</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/2OE7WISMBec" width="560"></iframe></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<blockquote class="tr_bq">
Wśród wysokich traw<br />
Głęboki staw;<br />
Jak mnie nie pokochasz,<br />
To się w nim utopię! </blockquote>
<br />
Klasyczny szantaż emocjonalny.<br />
</div>
<div>
<b> Mario - Let Me Love You</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/NARjr3fMMvY" width="560"></iframe> </div>
<div style="text-align: justify;">
Tutaj dostajemy bonus pod postacią Nice Guy Anthem:
<i> </i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: justify;">
If I was ya man (Baby you) </div>
<div style="text-align: justify;">
Never worry 'bout (What I do) </div>
<div style="text-align: justify;">
I'd be coming home (Back to you) </div>
<div style="text-align: justify;">
(Every night, doin' you right) </div>
</blockquote>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<b>Blondie / One Direction - One Way Or Another
</b><br />
Tak naprawdę cover piosenki Haliny Frąckowiak przypomniał mi, że moja rozkmina zaczęła się kilka tygodni temu z powodu piosenki One Direction, przypomnianej z kolei przez <a href="http://szprotest.wordpress.com/" target="_blank">Szprotę</a> i będącą przeróbką hitu Blondie:<br />
<br />
<div>
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/36mCEZzzQ3o" width="560"></iframe></div>
<br />
<div>
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/4kg9LasvLFE" width="560"></iframe></div>
Fakt, że przeróbka piosenki jest śpiewana przez grupę młodych mężczyzn powoduje u mnie silny niepokój. Płeć osoby śpiewającej ma wyraźny wpływ na odbiór piosenki. W obu wypadkach jest to creepy, ale jednak kolesie śpiewający o prześladowaniu z miłości są straszniejsi. Co myślicie?<br />
<br />
Ok, gdy znalazłam w interwebsach informację, że Debbie Harry napisała tą piosenkę o jednym ze swoich byłych chłopaków, który faktycznie ją prześladował, oddaję jej sprawiedliwość. Jednak tym gorzej wygląda piosenka One Direction. Ich spec od marketingu i zespół PR-owy musieli chyba popijać pejotl bourbonem. <br />
<br />
Na koniec jeszcze kilka klasycznych piosenek:<br />
<br /><b>Sonia - <a href="https://www.youtube.com/watch?v=Z4gQC-AqxWI" target="_blank">You'll Never Stop Me Loving You</a></b></div>
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: justify;">
When I know that you're alone<br />I wander to your home<br />And catch a glimpse or two<br />It seems that all the time<br />The thought is on my mind<br />Of being with you</div>
</blockquote>
<div style="text-align: justify;">
Need I say more?</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Hunters & Collectors - <a href="http://www.youtube.com/watch?v=zON9sg6ADjQ" target="_blank">Throw Your Arms Around Me</a></b></div>
<blockquote class="tr_bq">
I will come for you at nighttime<br /> I will raise you from your sleep<br /> I will kiss you in four places<br /> As I go running along your street<br /> I will squeeze the life out of you</blockquote>
Robi się jeszcze gorzej (choć muszę szczerze przyznać, że ta piosenka mi się podoba).<br /><div style="text-align: justify;">
<b></b><b><br /></b>
<b>Morrissey - <a href="http://www.youtube.com/watch?v=FCj_C-Yb3xI" target="_blank">The More You Ignore Me, The Closer I Get</a></b><br />
<blockquote class="tr_bq">
The more you ignore me<br />The closer i get<br />You're wasting your time</blockquote>
oraz:<br />
<blockquote class="tr_bq">
When you sleep<br />I will creep<br />Into your thoughts</blockquote>
I...<br />
<blockquote class="tr_bq">
Ah, you're asking for it</blockquote>
W tym momencie nerwowo przełykam ślinę. <br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Czy to moja paranoja, czy naprawdę mainstreamowa kultura ma aż tak romantyczne podejście do stalkerów? Miłość, która istnieje mimo przeszkód, jaką jest brak zainteresowania drugiej strony - teh ultimate romantyzm.
Nastolatki marzą o innych nastolatkach słuchając piosenek, których podmiot liryczny dosłownie szaleje z miłości. Pozwól temu wsiąknąć.<br />
<br />
Note to self: łatwo zauważyć, że piosenki o słodkim prześladowaniu śpiewają zarówno kobiety, jak i mężczyźni. Gdy będę miała więcej czasu do zmarnowania, znajdę więcej takich piosenek i prześledzę ich autorów. Hell yeah, science!<br />
<br />
Macie jakichś swoich ulubieńców? </div>
mphttp://www.blogger.com/profile/15865942804197544886noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-5586710029583771853.post-79413143236969184832013-05-26T17:43:00.000+02:002013-05-26T17:44:49.805+02:00Trzynaście miesięcy<div style="text-align: justify;">
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
Brałam kiedyś udział w
czymś niezmiernie fajnym. Znajomy rozpoczął grupę pracującą razem według
programu z książki <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/The_Artist%27s_Way" target="_blank">"The Artist's Way"</a>. Celem programu było otwarcie się na wprowadzanie zmian w swoim życiu, nauczenie się prawdziwego dbania o
siebie i uciszenie "autocenzora", który zbyt często nas blokuje.<br />
<br />Zmiany, jakich dzięki temu doświadczyłam, były dla mnie z początku niezauważalne. W trakcie tych dwunastu tygodni zrobiłam co prawda kilka rzeczy leżących naprawdę poza moją strefą komfortu, ale z perspektywy czasu, gdy o nich myślę, nie robię "wow". Może dlatego, że obecnie nie wydają mi się niczym wyjątkowym. Co, gdy teraz myślę, pokazuje, jaką
drogę od tamtej pory przeszłam.</div>
<br /></div>
<div>Gdy patrzę na ostatnie kilkanaście miesięcy i podsumowuję wszystko, co się w ich trakcie zmieniło, robię naprawdę dużę "wow". Wyszłam ze swojej strefy komfortu i zaczęłam pracę w korporacji - ja, dziecko około 10 lat spędzonych w organizacjach pozarządowych. Gdy otrzymałam telefon z informacją, że chcą mnie zatrudnić, moją pierwszą myślą było: <i>Ok, nie mam pojęcia, jak to się stało, że chcą mnie zatrudnić, ale jestem przekonana, że pójdę do pracy i po kilku tygodniach obydwie strony dojdą do wniosku, że to duże nieporozumienie, i z radością
rozejdą się każda w swoją stronę</i>. O dziwo, tak się jednak nie stało -
pracuję tam do dzisiaj. Czuję się świetnie, mam szansę się rozwijać (i
nie są to wyświechtane słowa), brać udział w ciekawych, ambitnych i
satysfakcjonujących projektach, a mój zespół bardzo dobrze współgra nie
tylko na poziomie zawodowym (seriously, guys <3).</div><br>
Stałe
źródło zatrudnienia dało mi odwagę, aby rozpocząć leczenie. Po roku
wiem, że gdybym się na to nie zdecydowała (przy ogromnym wsparciu
bliższych i dalszych znajomych), nie byłabym obecnie tu, gdzie jestem.
Zarazem czuję się uprzywilejowana, bo wiem, że wiele osób cierpiących na
depresję nie ma stałego źródła dochodów i terapia jest dla nich
praktycznie nieosiągalna.<br />
<br /></div>
Po ośmiu miesiącach pracy
przypomniałam sobie o swoim marzeniu, żeby zamieszkać - przynajmniej na
jakiś czas - za granicą. Po kilku miesiącach sprawdzania, czy marzenie
nadal jest aktualne, postanowiłam zacząć wprowadzać je w życie - powoli,
ale ustawicznie. Dwa lata, czy nawet rok temu, bałabym się nawet o
czymś takim <b>pomyśleć</b>. Obecnie mam już nową pracę, mam znalezione
mieszkanie; czekam jedynie na odpowiedni moment, aby się przeprowadzić.<br />
<br /></div>
Zamieszkam w Berlinie. Wystarczająco daleko i wystarczająco blisko - idealnie na początek.<br />
<br /></div>
Gdy
kilka lat temu przytyłam 20 kg, nie wierzyłam, że kiedykolwiek uda mi
się wrócić do pierwotnej wagi. Kilka razy próbowałam, ale przygnębienie i
wypływający z niego brak motywacji robiły swoje. Pogodziłam się z
myślą, że moje BMI już do końca życia nie zejdzie poniżej 30. Nie muszę
tłumaczyć, jak wpływa to na samoocenę, już i tak zaniżoną u kogoś z
depresją. Aż w październiku przyszło Biegnij Warszawo, które zadziałało
jak czarodziejska różdżka. I choć do mety tego 10-kilometrowego biegu
dotarłam dziewiąta (!) od końca, czułam się jak prawdziwy zwycięzca -
tamtego dnia pierwszy raz przebiegłam tak długi dystans. Od tamtej pory
biegam regularnie, dodatkowo uprawiam wspinaczkę. Jestem w szoku za
każdym razem, gdy zdaję sobie sprawę z tego, że moje ciało jeszcze rok
temu nie było w stanie dokonać większości rzeczy, które są możliwe
teraz. To praktycznie cud dla kogoś, kto od dziecka był na bakier z
aktywnością fizyczną.<br />
<br /></div>
W zeszłym roku schudłam
niewyobrażalne 3 kg, ale od począŧku tego zrzuciłam już dwanaście - do
mety zostały ostatnie trzy. Za każdym razem, gdy wchodzę na wagę, nie
mogę w to uwierzyć.<br />
<br /></div>
Czasami trudno mi to wszystko ogarnąć.
Gdy ktoś od dekady cierpi na depresję, wsiąka ona w każdą komórkę
organizmu, w każdą krwinkę, w każdą synapsę. Decyzja o rozpoczęciu
leczenia - niebywale ciężka, jeśli ktoś nie wierzy nawet, że stan, w
którym się znajduje, to choroba - to jedna z najważniejszych decyzji w
przeciągu ostatnich kilku lat. I chociaż czasami mam gorszy dzień, kiedy
wydaje mi się, że to wszystko jest bez sensu i że nie można przecież
wyleczyć czegoś, co nie jest chorobą, to gdy patrzę na wszystko, co
zadziało się w przeciągu ostatniego roku, zaciskam zęby, biorę tabletki i
idę biegać. Gdy wracam do domu, wszystko jest z powrotem w porządku -
tak, jak być powinno.<br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Zależało mi, aby podzielić się tym
wszystkim. Wiem, co to znaczy naprawdę nie widzieć żadnego sensu, nie
mieć nadziei w jutro (niezależnie od tego, jak kiczowato by to nie
brzmiało), mieć mdłości na myśl o wstaniu z łóżka - dlatego tak ważne
jest, aby każdy, kto czuje się w ten sposób, zdał sobie sprawę - choćby
czytając o doświadczeniach innych - że inny świat jest możliwy. Aby
małymi krokami, nierzadko wbrew sobie, dotreptał do drzwi, położył dłoń
na klamce, i w końcu wyszedł na (metaforyczny i dosłowny) zewnątrz. Może
być nawet jak Łona, <a href="http://www.youtube.com/watch?v=imechhyBLEE" target="_blank">w kapciach</a>.</div>
mphttp://www.blogger.com/profile/15865942804197544886noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5586710029583771853.post-5717827986175798632013-02-03T17:43:00.003+01:002013-02-03T17:43:35.562+01:00Amebowy kącik porad #1<div style="text-align: justify;">
Czasami przeglądam statystyki odwiedzin swojego bloga i jestem pod
wrażeniem, jakie frazy wpisane w wyszukiwarkę prowadzą tutaj. Ponieważ
większość z nich się powtarza, a ja jestem miła i pomocna, postanowiłam
co pewien czas wychodzić na przeciw i odpowiadać na frapujące dzieci
sieci pytania.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Zacznijmy więc. </div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br />Czy dziwki robią masaż pleców</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Może i robią, ale na pewno nie
tobie - jesteś niemiły. Nikt Ci nie powiedział, że nazywanie kobiety
"dziwką" w niczym ci nie pomoże? Biedaczek. Lepiej nie rób tego więcej.</div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br />Czy można zgwałcić otyłą kobietę</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
To pytanie jest mocno
dwuznaczne - słowo "można" ma dwa znaczenia i obydwa tu pasują. Podmiot,
który wstukał tę frazę w wyszukiwarce mógł zarówno szukać przyzwolenia,
jak i fizycznej możliwości wystąpienia takiej sytuacji. Na szczęście
jestem przygotowana na obydwie możliwości, proszę bardzo:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
- jeśli szukasz przyzwolenia, odpowiedź jest bardzo prosta: NIE
MOŻNA ZGWAŁCIĆ OTYŁEJ KOBIETY. Nie wolno ci gwałcić również wszystkich
pozostałych kobiet, dzieci, zwierząt oraz mężczyzn. Innymi słowy: nie
można zgwałcić nikogo. Proste!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
- jeśli zastanawiasz się, czy to jest w ogóle możliwe i masz więcej
niż 15 lat, jesteś równie obrzydliwy, co Lepper, który nie wierzy w
istnienie gwałtu na prostytutce. Jeśli kobieta mówi "nie", jest
nieprzytomna lub zastraszona, a ty mimo to uprawiasz z nią seks,
zasługujesz na to, aby uschły ci po kolei wszystkie palce u rąk, potem u
nóg, a potem język i członek. Oraz, <i>obviously</i>, jesteś gwałcicielem.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
***</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Zapraszam ponownie do swojego skromnego kącika porad, gdzie staram
się sprostać obowiązkom narzuconym na mnie przez algorytm wyszukiwania
Google.</div>
mphttp://www.blogger.com/profile/15865942804197544886noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5586710029583771853.post-3123189349659921212013-02-02T20:55:00.001+01:002013-02-03T17:45:17.990+01:00Spaść i zrozumieć<div style="text-align: justify;">
Wyobraź sobie, że stoisz na rozległej równinie. Widzisz, że wieje wiatr, ponieważ trawa porusza się synchronicznie. Świeci słońce i podejrzewasz, że w trawie chowają się małe zwierzęta i wokół pełno jest owadów. Prawdopodobnie gdzieś śpiewają ptaki, ale nie jesteś w stanie tego stwierdzić: nic nie słyszysz.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Wyobrażam sobie, że właśnie tak czują się bohaterowie dwóch przeczytanych przeze mnie ostatnio książek: "Zrozumieć życie" (<i>Get a life</i>) Nadine Gordimer i "Spadając" (<i>Falling man</i>) Dona DeLillo. Obydwie książki opowiadają o osobistych tragediach i o tym, jak radzą sobie z nimi rodziny. Choć rak i zamach terrorystyczny to dwie zupełnie różne rzeczy, w bardzo podobny sposób wżerają się w tkankę podstawowej komórki społecznej. Niebywałe, jak zarówno Gordimer jak i DeLillo potrafią uchwycić osamotnienie i emocjonalną izolację osób dotkniętych dramatem najmocniej oraz jałowość, banalność pewnych gestów, z którymi spieszą nierzadko osoby postronne, czy to w poczuciu obowiązku, czy z braku możliwości prawdziwego zrozumienia sytuacji.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Obydwie rodziny na swój sposób stawiają czoła nieprzyjemnej sytuacji i obydwie zmagają się również z nieoczekiwanymi następstwami. Ich członkowie są w stanie wykształcić naprawdę wyjątkowe więzi. U Gordimer sieć powiązań jest bardziej skomplikowana, lecz w porównaniu z nią zdolności DeLillo wcale nie bledną.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Wcześniej miałam okazję czytać "Broń domową" (<i>The house gun</i>) Gordimer. Możliwe, że byłam wtedy jeszcze zbyt młoda, aby docenić tę książkę, ale w porównaniu z nią "Zrozumieć życie" wypada znacznie lepiej. W przypadku DeLillo, "Spadając" definitywnie wygrywa z "Performerką" i "Punktem Omega". Obydwie książki wprawiły mnie w melancholijny nastrój, ale raczej z gatunku tych dobrych melancholii. Polecam.</div>
mphttp://www.blogger.com/profile/15865942804197544886noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5586710029583771853.post-84220318176583292752012-12-17T22:30:00.002+01:002012-12-17T22:30:49.273+01:00Zło dobrem zwyciężaj<div style="text-align: justify;">
Troszkę zwymiotowałam w środku, gdy przeczytałam najnowsze rewelacje Terlikowskiego. Popełniłam błąd i kliknęłam w o jeden link za daleko. Sama chciałam.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Staram się być dobrym człowiekiem. Serio, stale pracuję nad sobą. Uważam, że nie powinnam czuć do innych nienawiści, bo z nienawiści nigdy nic dobrego nie wyszło. Nie powinnam - nie dlatego, że to nie wypada, tylko dlatego, że nie chcę. Uważam, że to złe, niszczące uczucie. Złość, wkurwienie - to są emocje negatywne, bolące, ale można na nich budować; jeśli odpowiednio się do nich podejdzie, drzemiący w nich potencjał zmieni się w działanie, w siłę sprawczą. Nienawiść, nawet zmieniona w siłę sprawczą, wyłącznie niszczy. Możesz być zła na kogoś<i>, bo ktoś zrobił coś złego,</i> ale nienawidzisz kogoś <i>za to, jaki jest</i>.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Gdy czytam, że aborcja jest gwałtem, przemocą seksualną, mordowaniem dzieci nienarodzonych, że to to samo, co masakra w Newtown, coś we mnie pęka. Gdy autor tych wypowiedzi dostaje możliwość szerzenia swojej mowy nienawiści w mediach, coś we mnie pęka.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Gdy uzmysławiam sobie, że aby tak bardzo nienawidzić, trzeba mieć naprawdę posrane w mózgu, coś we mnie pęka.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Terlikowski nie mówi wprost: "nienawidzę kobiet", "nienawidzę ateistów" czy po prostu "nienawidzę innych ode mnie", ale to właśnie wyziera z jego słów - czysta, autorytarna nienawiść. Spod cienkiego płaszczyka troski wystawia głowę strach przed innością i niedojrzałość emocjonalna.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Terlikowski jest bardziej niebezpieczny, niż Janusz Korwin-Mikke. Ten drugi jest mizoginistycznym idiotą, który jednak potrafi czasem spojrzeć na siebie z dystansem i mówić rzeczy z czystego wyrachowania. A przynajmniej sprawia takie wrażenie. Ale Terlikowski mówi szczerze, płomiennie, sam spija słowa ze swoich ust i wierzy w to wszystko na 200%.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Chciałabym, aby istniał sposób, aby przemówić do jego rozsądku. Nie wierzę, aby wyśmiewanie było najlepszą możliwą taktyką, jaką mogą przyjąć jego przeciwnicy. Terlikowski czerpie energię z poczucia zagrożenia i sprawia wrażenie kogoś, kto rozkwita bo wierzy, że robi z siebie męczennika w imię wiary. Jak pierwsi chrześcijanie. Jego przeciwnicy to lwy, ale on jest sprytniejszy od pierwszych chrześcijan - ma miecz i wizję, że wszystkie te lwy bohatersko zabija. Drugi Chrystus, tylko lepszy, bo w zbroi. Dajcie mu karabin.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
(Na marginesie: "przeciwnik" w kontekście dyskusji to jedna z najgorszych konstrukcji w języku polskim. Każe patrzeć na dyskusję jak na pole bitwy, gdzie muszą być wygrani i przegrani. Przegrana to upokorzenie. Zauważyłam, że takie podejście do dyskusji bardzo szybko zamienia komunikację w konflikt i uniemożliwia wypracowanie porozumienia.)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Chciałabym znaleźć słowa, dzięki którym Terlikowski zrozumiałby w końcu, jak wiele osób naprawdę krzywdzi tym, co mówi. Że to właśnie to, co mówi i robi, przyczynia się (skrót myślowy) do przemocy wobec kobiet, również tej ze skutkiem śmiertelnym. Niełatwo jest pokazać to komuś, kto jest arogancki, zadufany w sobie i zupełnie pozbawiony empatii. Empatia, współodczuwanie to między innymi zdolność do wejrzenia w emocje innych ludzi, do zrozumienia, że inni ludzie mogą czuć się inaczej ode mnie. Terlikowski jest białym heteroseksualnym mężczyzną żyjącym w Europie, z klasy średniej, z dużego miasta (<a href="http://wybiorcze.blox.pl/2012/02/BHMZwEzKSzDM.html" target="_blank">BHMŻwEzKŚzDM</a>) - już samo stanie na najwyższym szczeblu drabiny uprzywilejowania utrudnia współodczuwanie - dodatkowo zaślepiają go arogancja i egocentryzm. Z trudniejszym zestawem w swojej prawie dziesięcioletniej historii aktywizmu, czyli <i>zachęcania innych do pozytywnych zmian,</i> chyba nie miałam do czynienia.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ratunku, zgubiłam swoje <i>can-do attitude</i>.</div>
mphttp://www.blogger.com/profile/15865942804197544886noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-5586710029583771853.post-20975967489738876892012-12-17T12:39:00.002+01:002012-12-17T12:39:46.932+01:00Nie byłabym sobą<div style="text-align: justify;">
Hej, wiecie co? Mam trochę urlop. W sumie to mam nawet bardzo urlop - pierwszy dzień dzisiaj, ostatni pierwszego stycznia. W swoim pracoholizmie nie jestem w stanie sobie przypomnieć, ile lat temu (jeśli w ogóle) miałam prawdziwy urlop. Jasne, zdarzało się branie 1-2 dni wolnych w okolicach weekendu, żeby odwiedzić znajomych w innym mieście, albo wyskoczyć na Fluff Fest, ale więcej grzechów nie pamiętam.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Przezornie przykleiłam sobie w kilku miejscach postity zabraniające mi logowania na służbową pocztę, kupiłam dużo zapachowych świeczek i zieloną herbatę z mango.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Mam również bardzo ambitne plany na spędzenie tegoż urlopu:</div>
<ul style="text-align: justify;">
<li>dokończyć "Snow Crash" Stephensona,</li>
<li>upiec ciasto. </li>
</ul>
<div style="text-align: justify;">
Szaleństwo.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Potrzebuję przyznać się do dwóch rzeczy. Z jednej z nich jestem bardzo zadwolona, a drugą uznaję w sumie za rzecz dość wstydliwą. Ponieważ jednak jestę blogerę, ekshibicjonizm jest wpisany w relację moje palce-klawiatura, liczę więc na <strike>gratisy</strike> ogólny przyklask, lub chociaż zainteresowanie.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Rzecz pierwsza. Pokochałam wyrzucanie rzeczy. Lata zbierałam i chomikowałam, trzymałam, naprawiałam, odkładałam i chowałam. Nagle przestało mnie to cieszyć (o czym ostatnio wspominałam) i nieoczekiwanie dla samej siebie przeszłam od myśli do czynów. Teraz czuję się jak tabula rasa, jak / po rm -rf, jak szklana misa w kuchni Jamiego Oliviera. Mój neoficki zapał nie oszczędził nawet największej świętości i stała się rzecz niebywała: pozbywam się książek. Nadal zostało mi ich kilkaset i choć gest ten odbieram bardziej w sferze symbolicznej, niż praktycznej, to czuję, że coś się we mnie otworzyło.<br />
<br />
Wychodzenie ze swojej strefy komfortu daje dobre rezultaty.<br />
<br />
Rzecz druga. Nie mam pojęcia, co się dzieje. <i>Literally</i>. Ominęła mnie Palestyna, Atlas Chmur, strzelanina w przedszkolu, szopka wokół przemocy wobec kobiet w Polsce, obrzydliwa mowa nienawiści Jakuba Śpiewaka - prezesa fundacji KidProtect, na jakim etapie są Google Glasses oraz wszystkie żenujące historie z <a href="http://programmersbeingdicks.tumblr.com/" target="_blank">Programmers Being Dicks</a>. Nie każdy musi być z wszystkim na bieżąco i nie w tym tkwi sedno mojego zażenowania. Martwi mnie to, że ta sytuacja do mnie apeluje.<br />
<br />
Tworzenie bariery między sobą a negatywnymi informacjami wydaje się być rzeczą naturalną - mało kto chce proaktywnie otaczać się bólem i cierpieniem, w szczególności, gdy nie ma możliwości nic z tym zrobić. Pies pogrzebał się w motywacji. Po prostu po swojemu martwię się trochę, że zacznie się od półrocznej przerwy od politycznego zaangażowania, a skończy na wakacjach w Egipcie, leżącej po środku prawdzie i mówieniu "zwierzątka".<br />
<br />
Chciałam napisać coś mądrego i głębokiego, ale sami rozumiecie, książka się sama nie przeczyta.</div>
mphttp://www.blogger.com/profile/15865942804197544886noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-5586710029583771853.post-66988776503126594882012-11-21T16:54:00.000+01:002012-11-21T16:54:48.291+01:00Rezolucje<div style="text-align: justify;">
Przez ostatnie kilka miesięcy miałam wrażenie, że cały mój świat wygląda tak, jak Warszawa wyglądała w ostatni weekend - z mgłą tak gestą i mleczną, że widać tylko to, co najbliżej. Jak w starych grach komputerowych, gdzie budżet lub technologia uniemożliwiały pokazywanie dalszych lokacji. Hah.<br /> </div>
<div style="text-align: justify;">
Miałam kiedyś sen, w którym była własnie taka mgła; nagle znalazłam się w bardzo ciemnym i zimnym lesie. Drzewa miały przerośnięte, mięsiste liście. Wszędzie było wilgotno i chyba przemokły mi spodnie. A potem pojawiła się dłoń w ciepłej rękawiczce, z którą razem znaleźliśmy wyjście.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />Miewam też koszmar, w którym biegnę bardzo szybko asfaltową drogą biegnącą przez jakieś małe miasteczko. Na drodze pełno jest martwych zwierząt wszystkich gatunków. Całych zwierząt, fragmentów zwierząt, uszu zajęczych powiewających na wietrze, drżących łap, ogonów i odwłoków. A ja nie mogę przestać biec i jak w grze komputerowej muszę robić wszystko, żeby na nic nie nadepnąć. Potem budzę się i mam przez chwilę mdłości.</div>
<div style="text-align: center;">
<br />***</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />Warszawa jest trudna, skontrastowana, zaniedbana i nienajlepiej zarządzana. Ale to ten rodzaj trudnej miłości, w której kiedyś powinno się zrobić stabilnie; jeśli obie strony dojrzeją i chęć kompromisu - jeśli zajdzie taka potrzeba - będzie obustronna. Coraz bardziej czuję, że Warszawa musi jeszcze trochę dojrzeć, a ja czasami przystaję na zbyt daleko idący kompromis.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />Nie chcę za 10-20 lat obudzić się któregoś dnia i uzmysłowić sobie, że mieszkam tu całe życie nie dlatego, że chcę, ale dlatego, że po prostu tak wyszło. Urodziłam się w Warszawie, studiowałam w Warszawie, zawsze pracowałam tutaj (z wyjątkiem jednych wakacji spędzonych na sprzedaży pontonów i łopatek nad morzem). Mam coraz większą ochotę i gotowość zobaczyć, jak jest gdzieś indziej, i zostać tam, wrócić, albo pojechać jeszcze gdzieś dalej.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />Nie chcę utknąć dlatego, że czuję się uwiązana do rzeczy. Nie chcę unosić się na powierzchni wiedząc, że w kostce przywiązany mam sznur i wszystkie te dobra namacalne niby trzymają mnie bezpiecznie w jednym miejscu, ale nie pozwalają się ruszyć i odpłynąć. Nie chcę z tym miastem - nie chcę z tym państwem - małżeństwa z rozsądku.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />Tutaj kończę ten przemetaforyzowany tekst. So yeah.</div>
mphttp://www.blogger.com/profile/15865942804197544886noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-5586710029583771853.post-80292018892156749712012-09-27T20:50:00.001+02:002012-09-27T20:58:03.036+02:00Everyone's a critic<div style="text-align: justify;">
To zabrzmi pompatycznie i Coelhowsko, ale od czegoś trzeba zacząć: trawi
nas mnóstwo poważnych chorób. Fakt, że żyjemy coraz dłużej oznacza, że
coraz więcej chorób nie rozpatrujemy w kategorii "czy", ale "kiedy".<br />
<br />
Dotyczy to tych chorób bardziej i mniej ważkich. Jesteśmy zgodni co do
przyczyn większości chorób cywilizacyjnych: obwiniamy geny i/lub
czynniki środowiskowe (styl życia, zanieczyszczenie środowiska,
aktywność fizyczna, sposób odżywiania, ilość znajomych, <i>and so on</i>).
Rozumiemy, że obwinianie osoby chorej na raka za to, że zachorowała,
jest, mówiąc dyplomatycznie, niezmiernie niegrzeczne, nieempatyczne,
nieuprzejme, aroganckie.<br />
<br />
Są jednak sfery, w których czujemy się ekspertami. Zatoki medycyny, w
których raz zamoczyliśmy stopy - przez przypadek, bo większa fala była,
bo ktoś nas popchnął, bo wiatr zawiał - ale mimo to czujemy się tak, jakbyśmy
pływali w nich od dziecka, i tak samo zachowujemy.<br />
<br />
Każdy z nas był kiedyś smutny. To naturalne. Wydaje mi się, że nie ma
ludzi, którzy nigdy się nie smucili, którym zawsze wszystko szło po ich
myśli. Podobnie - z przyczyn kulturowych większość z nas choć raz
myślała o odchudzaniu się, spora część próbowała zrzucać kilka
kilogramów, a nawet jeśli ktoś nie miał tej przyjemności, to absolutnie
każdy zna co najmniej jedną osobę, która próbowała.<br />
<br />
I dzięki temu Wszyscy Jesteśmy Ekspertami ds. Depresji i Otyłości.<br />
<br />
Depresja to po prostu taki smutek pogłębiony przez lenistwo. A otyłość
to wynik obżarstwa. I lenistwa. A jak ktoś jest leniwy, to sam jest
sobie winien. Serio.<br />
<br />
<i>Wczoraj miałam takiego doła, nawet nie wiesz! Co tam twoje myśli
samobójcze, weź się w garść. Ja zamiast się nad sobą użalać posprzątałam
mieszanie, i zobacz - po smutku ani śladu. No, uśmiechnij się. Głowa do góry. Zrób coś ze sobą.</i><br />
<br />
<i>Musiałam zrzucić trzy kilo, żeby zmieścić się w sukienkę. Weszłam na
dietę i po tygodniu mogłam spokojnie paradować w kiecce. Weź zrób coś ze
sobą, byłabyś taka ładna, jakbyś tylko schudła te 20 kg. Mówię ci, ta
dieta na której byłam była super. I w ogóle pewnie się obżerasz.
Przestań jeść tyle. Wczoraj widziałam, jak w pracy jesz batona. Nie wstyd
ci?</i><br />
<br />
Depresja to dużo więcej, niż okazjonalny smutek. Trudno mi zrozumieć, co
takiego odróżnia zaburzenia afetywne od innych chorób, że tak łatwo
jest je bagatelizować. Czy to brak wiedzy? Brak widocznych fizycznych
oznak choroby, takich jak guzy, narośla, gnijące kończyny, wypadające
garściami włosy? Czasem pojawi się spadek wagi (ale to przecież <b>zawsze </b>coś dobrego!), podkrążone lub zapuchnięte oczy, spowolnione gesty, ściszony głos - ale to przecież <b>nie to samo. </b>Czy aby na pewno?<br />
<br clear="all" />
Zawsze, gdy to analizowałam, przychodziła mi do głowy
taka myśl: czy ja (albo ktokolwiek) miałabym w sobie na tyle arogancji,
aby obwiniać osobę cierpiącą na raka piersi za jej stan? <i>Trzeba się było badać! Weź się w garść, to tylko cycki!</i> Oczywiście że nie, i gdy o tym piszę, robi mi się naprawdę niedobrze. To brzmi bardzo podle, prawda?<br />
<br />
Dlatego tak bardzo spodobał mi się <a href="http://www.akimbocomics.com/?p=573" target="_blank">ten komiks</a>:<br />
<br />
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-5wUbYwzSVqg/UGSej4mk3UI/AAAAAAAAAGE/cH1D7-uBRF0/s1600/6492_6c95_650.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="http://3.bp.blogspot.com/-5wUbYwzSVqg/UGSej4mk3UI/AAAAAAAAAGE/cH1D7-uBRF0/s640/6492_6c95_650.jpeg" width="465" /></a><br />
<br />
Nieleczona depresja, podobnie jak wiele rodzajów raka, może zakończyć
się śmiercią - przyczyną może być samobójstwo, ale również inna choroba, będąca wynikiem trwałego zaniedbania swojego zdrowia i/lub trwałego, podwyższonego stresu. Samobójstwo nie jest oznaką tchórzostwa, ucieczką od
problemów, ale efektem choroby. Są choroby, które powodują, że cieknie
ci z nosa; są choroby, które powodują, że w twoim ciele nagle rozrastają
się zmutowane komórki; i w końcu są choroby, które powodują, że
obsesyjnie myślisz o śmierci. Niezależnie od objawów, nieleczone
powodują komplikacje i czasem mogą zakończyć się śmiercią, a jeśli nie
śmiercią, to poważnym uszczerbkiem na zdrowiu. I to nie obwinianie kogoś
za doprowadzenie się do takiego a nie innego stanu, nie bagatelizowanie
i nie oferowanie ludowych rozwiązań pomogą wyleczyć się z choroby.
Pomoże w tym zrozumienie, wsparcie, empatia, umiejętność współczucia, odpowiednia wiedza i gryzienie się w język za każdym razem, gdy przyjdzie nam do głowy jakaś Złota Myśl.<br />
<br />
To wszystko jest tak niezmiernie banalne, że aż mi niezręcznie, że poczułam potrzebę, aby o tym napisać. </div>
mphttp://www.blogger.com/profile/15865942804197544886noreply@blogger.com26tag:blogger.com,1999:blog-5586710029583771853.post-86841329327981404452012-09-10T20:09:00.000+02:002012-09-10T20:09:02.653+02:00Janusz Korwin-Mikke...<h2>
...jest faszystą.</h2>
<br />
Januszu, <a href="http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,114871,12460599,Korwin_Mikke_domaga_sie_wiezienia_dla_Olejnik___Faszysci.html" target="_blank">czekam na pozew</a>.mphttp://www.blogger.com/profile/15865942804197544886noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-5586710029583771853.post-24894769521492785812012-07-30T01:32:00.000+02:002012-07-30T01:39:51.066+02:00Some people<div style="text-align: justify;">
Musimy trzymać się razem, bo jak inaczej da się przezwyciężyć tych aroganckich kolesi, którzy rzucają w ciebie żartami "zjadasz jedzenie mojemu jedzeniu!", lub wyzywają od hipokrytek na twoim pierwszym integracyjnym grillu. Nagle wokół ciebie robi się pusto i idziesz do domu, próbując po drodze sobie policzyć, ile razy w przeciągu dziewięciu lat słyszałaś ten żałosny żarcik. Zastanawiasz się również, czy to taka firmowa tradycja, że co roku analizuje się przy kiełbasie czyjeś wybory osobiste, oczywiście bez pytania tej osoby o zgodę. "W 2011 analizowaliśmy małżeństwo Jana i powiedzieliśmy jego żonie, że powinna schudnąć, to wtedy Jan przestanie w biurze oglądać się za młodszymi koleżankami. A w 2012 - pamiętasz - powiedzieliśmy tej nowej, co sądzimy o jej systemie etycznym, bo poprosiła o grillowane warzywa".</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Musimy trzymać się razem, bo inaczej producentom nadal będzie wisieć i powiewać, że "zapomnieli" przez kilka lat uwzględnić jakiś składnik pochodzenia zwierzęcego. Na przykład jajko w sosie Mosso, którym zajadałaś się kilkanaście miesięcy.</div>
<br />
Musimy trzymać się razem, bo [bla bla bla].<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
A jednak czasem niektórzy wegetarianie doprowadzają mnie swoim nieogarnięciem do białej gorączki. Na przykład ekscytowaniem się takim fotoszopem. Bo <span style="background-color: white;">"dla [nich] jest jasne, że otyły = za dużo je".</span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/--mll2GrqXME/UBXErdt3crI/AAAAAAAAAE4/83YxelY2gsI/s1600/576567_407283415976916_1377852450_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="http://3.bp.blogspot.com/--mll2GrqXME/UBXErdt3crI/AAAAAAAAAE4/83YxelY2gsI/s640/576567_407283415976916_1377852450_n.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Po osobach, które patrzą w talerz, zanim wciągną jego zawartość, spodziewałam się raczej nieco więcej wiedzy żywieniowej. A jeśli zajmują się aktywizmem - również chociaż ogólnej wiedzy o życiu w społeczeństwie. Albo o tym, jak nie być bucem.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Some people just want to watch the world burn.</div>mphttp://www.blogger.com/profile/15865942804197544886noreply@blogger.com31tag:blogger.com,1999:blog-5586710029583771853.post-19814672361440270002012-06-01T15:41:00.003+02:002012-06-02T07:23:12.610+02:00Poland y u so siara<div style="text-align: justify;">
Na <a href="http://www.euruko2012.org/" target="_blank">Euruko</a> nie mogłam wybrać się z kilku przyczyn, na szczęście <a href="https://twitter.com/#!/_tomash" target="_blank">Tomasz Stachewicz</a> zdaje mi relację na bieżąco (dzięki!). <a href="http://www.youtube.com/watch?v=skE9PusjUJs" target="_blank">W pewnym momencie konferencji</a> na scenie wystąpił żeński zespół acapella odśpiewujący piosenkę <a href="http://soundcloud.com/angelop/ruby-punk-rock" target="_blank">Ruby Punk Rock</a>. Zastanawialiśmy się, czy jest to <em>appropriate</em>, i doszliśmy do wniosku, że według nas nie niesie to ze sobą znamion seksizmu - dziewczyny były ubrane (!), no i wydaje mi się, że łatwiej jest znaleźć żeński lokalny zespół wokalny, bo kobiety częściej zajmują się śpiewem (ale mogę się mylić; jak tak, jestem gotowa na korektę).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Zrzuciliśmy to na karby zwykłego showmaństwa prowadzącego, aż w reakcji na tę prezentację pojawia się<a href="https://twitter.com/sparrovv_/status/208527031447719936" target="_blank"> takie oto twittnięcie</a>:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<img src="http://media.tumblr.com/tumblr_m4xvbrI24X1r79f6v.png" /><br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<em>Wszystkie screenshoty: courtesy of </em><a href="http://programmersbeingdicks.tumblr.com/post/24191956009/this-is-why-we-cant-have-nice-things" target="_blank"><em>PROGRAMMERS BEING DICKS</em></a><em>.</em></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
I jest to jedyne takie tweetnięcie na ogólnoeuropejskiej konferencji poświęconej Ruby. Niezła siara.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Jak reaguje <em>community</em>? Autor tweetnięcia (który, mam nadzieję, chowa się ze wstydu w łazience) otrzymuje wiele krytycznych reakcji - po pewnym czasie usuwa je (niedostępne, gdy klikam "Opublikuj" przy tym wpisie, lecz jeszcze dostępne, gdy zaczynam pisanie) <a href="https://twitter.com/sparrovv_/status/208546014125236224" target="_blank">i postanawia przeprosić</a>.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Reakcja <em>community?</em> Super. Reakcja autora tweeta? Mam nadzieję, że zrozumiał, czemu wywołał takie oburzenie.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
I już miałam klikać "Opublikuj", gdy nagle pałeczkę przejął Piotr Niełacny (<a href="https://twitter.com/piterniel/status/208541023859777537" target="_blank">1</a> ["one girl is on the stage right now! Kinda garbage ;)"] - a propos<strong> jedynej prelegentki</strong> <a href="https://twitter.com/#!/elise_huard" target="_blank">Elise Huard</a> i jej podobno bardzo fajnej prezentacji o Garbage Collectorze [mam nadzieję, że chodzi o to, że ma stylówę a'la wokalistka Garbage) i (<a href="https://twitter.com/piterniel/status/208528615061716996" target="_blank">2</a>):</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<img src="http://media.tumblr.com/tumblr_m4xxcbRwQw1r79f6v.png" /><br />
<br />
<b>UPDATE:</b><br />
<b><br /></b><br />
<b>Niełacny się zreflektował: usunął powyższe żenujące tweetnięcia i... <a href="https://twitter.com/piterniel/status/208565727807021056" target="_blank">wystosował klasyczne non-apology</a>, czyli przeprosił za to, że ktoś poczuł się urażony - nie za to, że zachował się żenująco. Bo nic tak nie mówi "przepraszam" lepiej, jak zrzucenie z siebie odpowiedzialności.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Tomasz mówi, że społeczność poszła bardzo do przodu w porównaniu z tym, co działo się 1-2 lata temu. Ja mu wierzę. Może następnym razem uda się przeprowadzić konferencję bez żadnej podobnej wtopy ze strony jakiegoś uczestnika. Czy dwóch (jest to chyba pierwsza okołoseksistowska wtopa na Euruko od przynajmniej 2007-2008 roku). I na Euruko będzie więcej, niż pięć kobiet.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Swoją drogą frapujące, że ta żena w obydwu przypadkach pochodziła od developerów z Polski.</div>mphttp://www.blogger.com/profile/15865942804197544886noreply@blogger.com24tag:blogger.com,1999:blog-5586710029583771853.post-53618304142298439932012-05-30T05:05:00.000+02:002012-05-30T07:09:23.610+02:00Protip.<div style="text-align: justify;">
Chciałam zostawić sobie notkę na przyszłość. Taką, aby nie zapomnieć i nie powielać tego błędu. Kiedy następnym razem niedobór snu spowodowany pracą na etacie połączoną z równoczesnym tłumaczeniem książki, filmu dokumentalnego i Rails Girls Guide doprowadzi mnie do kupienia w drodze do pracy Iced Carmel Macchiato na podwójnym espresso w Coffee Heaven, mam go nie pić, a najlepiej w ogóle nie kupować. Mam pamiętać, że wieczorem - jakieś 12 godzin po wypiciu kawy - moje serce waliło tak mocno, że widać to było na kocu, pod którym leżałam, a cały dzień w pracy moje mięśnie wokół oczu były tak napięte, że choćbym bardzo chciała, to i z pomocą nie dałabym rady ich zamknąć.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Nie jest to natomiast, broń Bakuninie, w żadnym wypadku! notka, w której zostawiam sobie na przyszłość informację, żeby nie brać tyle na siebie, albo żeby nie pisać notek o takiej godzinie. Bądźmy dorośli!</div>mphttp://www.blogger.com/profile/15865942804197544886noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-5586710029583771853.post-6767540441710800762012-05-14T07:23:00.001+02:002012-05-14T07:23:06.244+02:00Geek (play)girls<br />
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
Długo się
zastanawiałam, czy pisać o tym na blogu, a decyzja nie była łatwa.
Z jednej strony rozumiem specyfikę internetu: że zbyt łatwo
przerodzić poważną, rzeczową i kulturalną dyskusję w ohydny
flamewar. Rozumiem również potrzebę jedności wizerunkowej w małym
środowisku. Jednakże z powodów, które pojawią się w poniższym
tekście, doszłam do wniosku, że udawanie, że nic się nie stało
nie jest rozwiązaniem.</div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
Moją intencją nie jest
robienie skandalu, lecz wykorzystanie jednego incydentu do opisania
problematycznej sytuacji kobiet w IT. Nie zrównujcie pojawiania się
nazwisk z oskarżaniem kogokolwiek o cokolwiek.</div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div align="CENTER" style="margin-bottom: 0in;">
***</div>
<div align="CENTER" style="margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
Zabawmy się w
zgadywankę. Ja Wam pokażę logo, a Wy mi powiecie, co to logo
reklamuje.</div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
Gotowi?</div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://geekgirlscarrots.pl/18-maja-zapraszamy-na-geek-grils-carrots-7/" target="_blank"><img border="0" height="400" src="http://3.bp.blogspot.com/-mUDGuwRD8Aw/T7CTrDWcI5I/AAAAAAAAAEk/YvwHHtr4DQg/s400/geekgirlscarrots7logo.jpg" width="283" /></a></div>
<div align="CENTER" style="margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
Jestem pewna, że jeśli
nie śledziłyście wtorkowej popołudniowej dyskusji na pewnym
fanpejdżu na Facebooku, to najprawdopodobniej nie wpadłyście na
pomysł, że ten plakat reklamuje wydarzenie z sektora IT. "Ach,
ci źli programiści! Dla nich kobiety to wyłącznie króliczki
Playboya!" - część z Was pomyśli. I będzie w błędzie.</div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
Plakat reklamował
piątkowe wydarzenie z serii <a href="http://geekgirlscarrots.pl/">Geek
Girls Carrots</a>. Nie, nie przeczytaliście nic źle. Tak, to plakat
reklamujący wydarzenie skupiające kobiety z sektora IT. Stał się
bohaterem dyskusji, którą zapoczątkowałam, gdy napisałam na
stronie wydarzenia, że nie jestem pewna, czy chcę się wybrać, bo
"nie jestem króliczkiem Playboya i nie rozumiem tego żartu".</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
Nie jestem ani jedyną,
ani pierwszą osobą, która poddała w wątpliwość adekwatność
plakatu. Wcześniej zakwestionowała jego użycie współorganizatorka
spotkań Geek Girls Carrots Magda Wójcik. Nie zgodziła się na
jego użycie z takich samych przyczyn, które pojawiły się w
krytycznym wątku, i które opisuję również tutaj. Gdy Magda
zrezygnowała z współorganizacji imprezy, plakat został
wykorzystany.</div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
Kamila Sidor -
organizatorka GGC – we wspomnianym wątku odzywa się trzy razy. Za
pierwszym razem odpowiada mi, że "nawet, jeśli plakat mi się
nie podoba", to żebym przyszła, bo na spotkaniu „będzie
fajnie”. Za drugim razem wrzuca link do artykułu pod tytułem: "<a href="http://blogs.hbr.org/cs/2012/05/if_youre_not_pissing_someone_o.html">If
you're not pissing someone off, you're probably not innovating</a>"
(„jeśli nikogo nie wkurwiasz, to nie jest innowacja”). Artykuł
czytam i nie rozumiem, gdyż na samym końcu, w zestawie złotych
rad, znajdują się następujące punkty:</div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<ul>
<li><div style="margin-bottom: 0in;">
<b>Perpetually delight customers</b>.
[Nieustannie wzbudzaj zachwyt klientów.]</div>
</li>
</ul>
<ul>
<li><div style="margin-bottom: 0in;">
<b>Deal with negative publicity
and feedback promptly and skillfully</b>. [Zręcznie i bezzwłocznie
reaguj na negatywny PR oraz reakcje klientów.]</div>
</li>
</ul>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
<br />W trzeciej wypowiedzi
organizatorka oznajmiła, że ściana wydarzenia to nie jest miejsce
na „dyskusje ideologiczne”, a jeśli coś mi nie odpowiada,
powinnam „wstąpić do zarządu” i w ten sposób mieć wpływ na
kształt imprezy.</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
Chciałabym wykorzystać
to wydarzenie do zwrócenia uwagi na kilka problemów:</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<b><ol>
<li style="text-align: center;"><b>Kwestionowanie
wykluczenia i inne internalizacje.</b></li>
</ol>
</b>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
Wszystko zaczęło się
od tego, że napisałam, że plakat imprezy z powodu króliczka
Playboja nie zachęca mnie do przyjścia na spotkanie i że jest
uprzedmiotawiający. Branżowa impreza, w której dzielimy się
doświadczeniami, nie powinna być seksualizowana, gdyż usuwa to
automatycznie jakikolwiek profesjonalizm. W odpowiedzi przeczytałam,
że powinnam mieć „więcej dystansu”; zarzucono mi również, że
nie śmieszą mnie kawały o blondynkach – w domyśle, że nie mam
poczucia humoru. Nie ma również o co robić dramy, bo przecież
plakat nie pojawi się w ogólnopolskich mediach (!). A ja wcale nie
zwracam uwagi na dyskryminujący wydźwięk plakatu, ale jestem
„roszczeniowa” i powinnam usunąć wszystkie swoje komentarze.</div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
Hej, dziewczyny z IT,
brzmi znajomo? Tak naprawdę wystarczy poszukać jakiejkolwiek
dyskusji o problemie uprzedmiotowienia kobiet w IT, aby zobaczyć
bardzo podobny zestaw (hej, zobaczcie np. <a href="http://www.goldenline.pl/forum/2847220/web-designerka-do-wspoltworzenia-startupu/s/1">ten
wątek na Goldenline</a>). Różnica jest taka, że w większości
tych dyskusji <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Gaslighting" target="_blank">gaslighting</a>, negacja, protekcjonalizm, agresja nie
pochodzą od kobiet.</div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
Czy to znaczy, że
kobietom to wcale nie przeszkadza, a to tylko te durne feministki
znów szukają dziury w całym, chętne do rozwalania każdej
inicjatywy, jeśli tylko nie idzie ona tak, jak sobie marzą?</div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
No nie.</div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
Autorka plakatu –
utalentowana graficzka Helena Pryłowska – przyrównała osoby
krytykujące wykorzystanie jej plakatu do feministek drugiej fali
(wiecie, tych feministek, co to weszły w niebezpieczny romans z
prawicą i panicznie bały się wszystkiego, co związane z seksem).
Nikt nie zaprzecza, że istnieją różne rodzaje feminizmu. <b>Według
mnie to </b><b>właśnie </b><b>różnorodność – a nie wkurwianie
kogokolwiek – jest motorem innowacji</b> (Scott E. Page ma nawet o
tym <a href="http://www.amazon.com/The-Difference-Diversity-Creates-Societies/dp/0691128383">bardzo
dobrą książkę</a>). Różne podejścia do problemów i
zróżnicowane zespoły, które nad nimi pracują, gwarantują sukces
i lepsze rozwiązania, niż zespoły jednolite – to argument
przemawiający również za wspieraniem różnorodności płciowej
(czy też np. etnicznej) w jakiejkolwiek branży, w tym w IT.</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
Dlatego to oczywiste, że
kobiety jako grupa nie są jednolite, nawet w obrębie jednej branży.
Mamy różne poglądy, różne doświadczenia, pochodzimy z różnych
miejsc i zajmujemy się tym, czym zajmujemy, od różnego czasu. Nie
chcemy, aby nasza praca czy nasze odczucia były mniej lub bardziej
wartościowe w zależności od tego, którą wersję feminizmu
wyznajemy (bądź nie). Dlatego ponownie – powinniśmy mieć to
cały czas na uwadze i starać się działać jak najbardziej
inkluzywnie, a nie ekskluzywnie.</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
<b>Kobiety w IT powinny
trzymać się razem.</b> I nie, nie oznacza to godzenia się na
cokolwiek i nie reagowania na problemy wewnątrz tej małej, rodzącej
się społeczności po to, aby dać na zewnątrz sygnał spójności.
Oznacza to natomiast takie planowanie działań i taką politykę,
która nie będzie wykluczała kogokolwiek. Czy to takie trudne?</div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
Przeczytajcie <a href="http://steelcityrubyconf.org/policies#antiharassment">tą
politykę anti-harassment</a> na stronie pewnej amerykańskiej
konferencji dotyczącej Ruby i sami/e odpowiedźcie sobie na to
pytanie. Jeśli praktycznie regularnie pojawiają się sytuacje, w
których kobiety w IT są ofiarami dyskryminacji, to czy naprawdę
musimy robić to sobie nawzajem? Musimy trzymać się razem i działać
w taki sposób, aby żadna z nas nie poczuła się podwójnie
wykluczana.</div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
Jeśli to was nie
przekonuje, to przywołam pewien mechanizm, z zaznaczeniem, że nie
zrównuję poziomów dyskryminacji/wykluczenia, ale sam schemat.
Afroamerykanki w latach 60tych i później miały w USA nierzadko
ciężki orzech do zgryzienia. Z jednej strony umacniały się ruchy
emancypacyjne kobiet, z drugiej – równościowe kampanie
antyrasistowskie. Kobiety kolorowe, <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Black_feminism">będące
podwójnymi ofiarami dyskryminacji</a> – z powodu płci i koloru
skóry – były czasem zmuszane do wybierania. Jeśli taka kobieta
doświadczała np. przemocy w domu i szła na policję, była
nierzadko wykluczana ze swojej społeczności jako osoba działająca
przeciwko emancypacji rasowej. Nierzadko wymagano od takich kobiet,
aby znosiły dyskryminację ze względu na płeć dla dobra walki o
równość etniczną („Prawami kobiet zajmiemy się po rewolucji
robotniczej/anarchistycznej/[tu wstaw cokolwiek]”. Brzmi znajomo?).</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
Mam nadzieję, że to
wyjaśnia, dlaczego „jedność wizerunkowa”, dla której należy
przełykać wykluczające działania w swoim środowisku, to zła
droga.</div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<ol start="2">
<li><div align="CENTER" style="margin-bottom: 0in;">
<b>Cenzura.</b></div>
</li>
</ol>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
Napisałam, że uważam
plakat GGC #7 za niestosowny, a w odpowiedzi wątek, w którym to
zrobiłam, został usunięty - ocenzurowany. Uważam, że usuwanie
całej krytyki tylko dlatego, że ktoś - nawet nie jej autorka (!) -
był niemiły, albo dlatego, że nie jest to miejsce na „dyskusje
ideologiczne” jest niesprawiedliwe. Sugestie, aby wszystko załatwić
na privie, to również próba cenzury – jeśli mamy do czynienia z
czymś dostępnym publicznie, dlaczego nasza krytyka ma być ukryta?
Email zignorować dużo łatwiej, niż publiczny wpis w serwisie
społecznościowym. Dlaczego nie możemy tak samo publicznie
zareagować? Innymi słowy, cenzura to zawsze zła zagrywka PR-owa.
Przeczytajcie <a href="http://storify.com/charlesarthur/oh-hai-sexism">tę
historię</a>.</div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<ol start="3">
<li><div align="CENTER" style="margin-bottom: 0in;">
<b>False solutions.</b></div>
</li>
</ol>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
W sprawie GGC pojawiły
się dwa rozwiązania: jedno zaproponowane przez organizatorkę, a
drugie przez autorkę plakatu. Organizatorka zaproponowała jako
rozwiązanie problemu wstąpienie do zarządu. Autorka plakatu
zaproponowała, że na samym wydarzeniu zaprezenuje „poprawną
politycznie” wersję plakatu. Nikt nie odniósł się do propozycji
zdjęcia wykluczającego plakatu.</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
Czemu obydwie propozycje
to false solutions?</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
Żadna z nich w żaden
sposób nie odnosi się do reklamowania wydarzenia wykluczającym i
uprzedmiotowującym plakatem. Dodatkowo, zaproszenie „do zarządu”
to niesprawiedliwe zrzucanie odpowiedzialności rozwiązania problemu
na osobę, która ten problem zasygnalizowała. Jest to również
dalsze wykluczanie (jeśli z jakichś powodów nie chcę/nie mogę
być członkinią zarządu, wina zrzucana jest na mnie i odbiera mi
się prawo reagowania w przypadku późniejszych incydentów, jeśli
takie się pojawią). A jeśli jedynym sposobem na wpływ na
niewykluczanie kobiet na kobiecej imprezie ma być członkostwo w
zarządzie, to manifestuje to dodatkowo zamknięcie na własną
community i każde kwestionować motywacje ekipy organizacyjnej.
Zamknięcie na głosy społeczności, zbywanie ich, kwestionowanie i
cenzurowanie to żaden sposób na rozwój tejże.</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
Zobaczcie, <a href="http://www.readwriteweb.com/enterprise/2012/03/how-casual-sexism-put-sqoot-in.php">jak
zareagowali sponsorzy</a>, gdy dowiedzieli się, że Sqoot reklamuje
swój API Jam udziałem (a raczej, um, obecnością) kobiet: „<strong><span style="font-weight: normal;">Women</span></strong>:
Need another beer? Let one of our friendly (female) event staff get
that for you” („Kobiety: Skończyło Ci się piwo? Przyniesie Ci
je ktoś z naszej uprzejmej (kobiecej) obsługi”).</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div align="CENTER" style="margin-bottom: 0in;">
<b>Ironia nas wyzwoli?</b></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
Piszę o tym wszystkim
dlatego, że uciszanie takich kontrowersji – wbrew fanom jedności
wizerunkowej – wcale nie działa na korzyść kobiet w IT. Co z
tego, że zachowamy tą upragnioną jedność wizerunkową, jeśli
firmując kobiece imprezy króliczkiem Playboya dajemy sygnał, że
seksualizacja jest ok?</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-H8Fdr05qe0c/T7CT6DTZuWI/AAAAAAAAAEs/m1kcBWGeqJI/s1600/Couchdb.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="298" src="http://1.bp.blogspot.com/-H8Fdr05qe0c/T7CT6DTZuWI/AAAAAAAAAEs/m1kcBWGeqJI/s400/Couchdb.jpg" width="400" /></a></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
Jak wytłumaczymy Mattowi
Aimonetti, <a href="http://geekfeminism.wikia.com/wiki/CouchDB_talk">że
jego prezentacja była do bani</a>, jeśli same firmujemy się
króliczkiem Playboya? Tak serio, czy ktoś naprawdę będzie
pamiętał, że „to wszystko miało być ironicznie”?</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
A <a href="http://elektronista.dk/kommentar/dresscode-blue-tie-and-male/">Mads
Christensen</a>? Czemu oburzamy się na niego? Przecież to „tylko
komik”, a wszystko, co powiedział na konferencji Della, to tylko
niewinne żarty. Come on, były nawet zabawne, a on robił to
ironicznie!</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
To trochę tak, <a href="http://geekfeminism.wikia.com/wiki/Rethinking_Best_Practices_Talk_at_JavaOne">jak
z żartami</a> – jeśli musisz tłumaczyć, o co Ci chodziło,
ponieważ nie zostajesz od razu dobrze zrozumiany, to
najprawdopodobniej powinieneś przestać opowiadać ten żart. A
wcześniej przeprosić.</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div align="CENTER" style="margin-bottom: 0in;">
***</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
<br />
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
<i>Od razu zaznaczę, że
jeśli zobaczę w komentarzach jakiekolwiek słowo „buc” czy
„bucka”, wycieczki osobiste czy inny crap, będę cięła
bezlitośnie. Macie prawo do swoich poglądów, ale jeśli nie
potraficie ich wyrazić w sposób kulturalny, to ćwiczcie to prawo
gdzie indziej. Tym bardziej, że kobiety w IT to naprawdę delikatny
temat, a ja mam dosyć czytania, gdzie jest moje miejsce.</i></div>mphttp://www.blogger.com/profile/15865942804197544886noreply@blogger.com47tag:blogger.com,1999:blog-5586710029583771853.post-83966942966258064292012-05-05T12:19:00.000+02:002012-05-05T12:19:30.415+02:00GastrografikKto lubi jeść?<br />
<br />
Tak myślałam.
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-eZdWYWEDtZE/T6T7KuIZOBI/AAAAAAAAAEY/1i2akB7DbCs/s1600/plakat_cooking2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img align="center" border="0" height="640" src="http://2.bp.blogspot.com/-eZdWYWEDtZE/T6T7KuIZOBI/AAAAAAAAAEY/1i2akB7DbCs/s640/plakat_cooking2.jpg" width="448" /></a></div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
W weekend 11-13 maja
pojawi się kilka okazji do zjedzenia naprawdę smacznych rzeczy. Jak
zwykle o tej porze odbywa się <a href="http://tydzienwege.pl/">Tydzień
Wegetarianizmu</a>, w ramach którego odbędą się <b>aż dwie
kulinarne imprezy</b> – <a href="https://www.facebook.com/events/259897344106388/" target="_blank">cooking clash</a> w sobotę i „kultowe” (bardzo
miło mi czytać, że zainicjowany i rozkręcony przeze mnie cykl
imprez urósł do miana „kultowego”) <a href="https://www.facebook.com/events/283447991739545/" target="_blank">Ciasto w miasto</a> w niedzielę.</div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<br />
<div style="text-align: center;">
* * *</div>
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
A wcześniej, <b>w piątek
11 maja</b>, można wesprzeć <a href="http://www.u-f-a.pl/">kolektyw UFA</a>
na beneficie! Jednym z punktów programu świętowania dnia
zwycięstwa nad patriarchatem w klubie <a href="https://www.facebook.com/kosmoskosmos">Kosmos
Kosmos</a> jest najsmaczniejsza forma kontestacji, czyli bake sale.
Jeśli chcesz wesprzeć kolektyw UFA, lubisz piec – odezwij się (w
komentarzach tutaj, <a href="https://www.facebook.com/ufa.warszawa">na
Facebooku</a>, gdziekolwiek), Twoja pomoc będzie nieoceniona.
Ponieważ lubimy się dzielić i tym razem chcemy dzielić się
przepisami, a tematem przewodnim jest zwycięstwo, zbieramy również
prace (graficzne, tekstowe), w których przedstawicie, czym dla was
jest zwycięstwo. Prace trafią na rewers ulotek z przepisami.</div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
Oto szczegóły imprezy:</div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
</div>
<h3>
<b>Dzień Zwycięstwa!</b></h3>
<div style="margin-bottom: 0in;">
</div>
<div style="text-align: center;">
<b>„Dziś my super bohaterki,
warszawskie heroiny ruszamy w dzikim tańcu na barykady, dołącz się
zatańcz z nami w tę noc zwycięstwa nad patriarchatem.”</b></div>
<br />
<div style="margin-bottom: 0in;">
<div style="text-align: justify;">
<u>Tańczymy do:</u> 80' disco, post
punk, electro, electro punk, cold wave, pop</div>
<div style="text-align: justify;">
<u>Tańczymy z:</u>
DJs i DJanes Criminal Girl, Fairyboy, Wyrodna, Godzilla Hefner,
Pliha</div>
<div style="text-align: justify;">
<u>Tańczymy kiedy:</u> 11.05, piątek, 21.00</div>
<div style="text-align: justify;">
<u>Gdzie:</u>
Kosmos Kosmos, Koszykowa 55, Warszawa</div>
<div style="text-align: justify;">
<u>Za ile:</u> 5-10 PLN -
benefit na UFĘ</div>
</div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0in;">
<div style="text-align: justify;">
UFA wystawia również swoją drużynę na cooking clashu. Planujemy zaprezentować potrawy w 100% raw. Bo co to za rewolucja, gdy nie trzeba gryźć?</div>
<br />
<div style="text-align: center;">
* * *</div>
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0in;">
PS. A skoro już pojawia
się nowy wpis, to chciałabym skorzystać z okazji i bezczelnie
pochwalić się, że <a href="http://vege.com.pl/">Magazyn Vege</a>
ogłosił plebiscyt na promujące wegetarianizm wydarzenie roku.
Nominowani to: twórcy filmu <a href="http://totylkozwierzeta.pl/">„To
tylko zwierzęta”</a>, Papaya Films sp. z o.o. (za spot <a href="http://www.youtube.com/watch?v=RZ6Dm6mnREw">„Zostań
wege na 30 dni”</a>) oraz <a href="http://galaktyka.com.pl/">Wydawnictwo
Galaktyka</a> – za wydanie polskiego przekładu „The China Study”
(mojego autorstwa :)). Zachęcam do głosowania na stronie Magazynu.
Niestety, mechanizm głosowania przegrywa w każdej kategorii
usability: zagłosować można wyłącznie w ramce, która pojawia
się po wejściu na stronę główną. Informacji o sposobie
głosowania nie znajdziecie np. <a href="http://vege.com.pl/aktualnosci/glosuj-kto-powinien-otrzymac-statuetke-magazynu-vege.html">w
dedykowanej plebiscytowi informacji na stronie.</a> W każdym razie,
głosować możecie do 7 maja, do godziny 12.</div>mphttp://www.blogger.com/profile/15865942804197544886noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5586710029583771853.post-33637145753174050902012-04-22T00:37:00.000+02:002012-04-22T00:37:37.472+02:00W oku beholdera<br />
<div style="text-align: justify;">
<i>Agresywne bojówki lesbijsko-feministyczne grasują ulicami największych polskich miast, uzbrojone w podręczne kastratory. Wszechmocne lobby feministyczne doprowadza do zaistnienia ustawy, która wprowadza obowiązkowe zajście w ciążę, dokonanie aborcji oraz sterylizację (w tej kolejności) każdej Polki. Ciąża nie wyskrobana jest przestępstwem ściganym z urzędu, natomiast za późną aborcję można otrzymać ulgę podatkową.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Feministki razem z lobby LGBT planują zmienić flagę Polski z biało-czerwonej na tęczową i zbierają podpisy pod odpowiednią inicjatywą ustawodawczą. Przemoc wobec kobiet karana jest permanentnym wyplenieniem u sprawcy "zachowań mających zakorzenienie biologiczne".</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Tak wygląda polski feminizm <a href="http://wpolityce.pl/wydarzenia/27039-wiceminister-sprawiedliwosci-michal-krolikowski-srodowiska-feministyczne-w-polsce-sa-bardzo-agresywne" target="_blank">oczami wiceministra sprawiedliwości Michała Królikowskiego</a>: "I taki pogląd wchodzi do głównej narracji".</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Królikowski ma niemożebny ból dupy, że Konwencja w sprawie zapobiegania i zwalczania przemocy promuje prewencję - czyli takie działania, które zmniejszą ilość ofiar i pozwolą wypracować mechanizmy zapobiegawcze i edukacyjne. Królikowski obawia się, że powołanie specjalnej komisji eksperckiej, która ma się zajmować monitorowaniem i ewaluowaniem działań prewencyjnych to marnowanie "wielkiej" ilości pieniędzy. Wiceminister sprawiedliwości wolałby te pieniądze przeznaczyć na schroniska (!) dla ofiar (!) przemocy.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Redukcja szkód, panie wiceministrze, sprawdza się w przypadku narkotyków - gdy mamy do czynienia z delegalizacją uzależnienia i podejmuje się działania, które mają na celu ulżyć ofiarom (osobom uzależnionym) w ich uzależnieniu: darmowe strzykawki, dozwolona działka na własny użytek i tak dalej. Natomiast przemoc wobec kobiet nie jest czymś, od czego uzależnieni są czy to jej sprawcy, czy ofiary. Obydwie grupy są w stanie perfekcyjnie poradzić sobie w życiu bez jej istnienia. Wstyd, że tak podstawowe rzeczy należy tłumaczyć komuś, kto tak śmiało korzysta w tym wywiadzie z tak trudnych pojęć, jak "godność w ujęciu personalistycznym".</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Jeszcze większy wstyd, gdy wiceminister sprawiedliwości kłamie: "[z]godnie z polskim prawem zgwałcenie jest ścigane z urzędu"; następnie niemożebnie (moje słowo dnia, deal with it) kręci. Swoją wypowiedź o gwałcie kończy: "pokrzywdzona ta będzie musiała zeznawać pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań". Czy tylko ja odczytuję to jako "i wtedy skończy się plaga fałszywych oskarżeń o gwałt!" - tych fałszywych oskarżeń, w których toną polskie sądy i prokuratury, a mnóstwo biednych, skrzywdzonych mężczyzn spędza w więzieniach najpiękniejsze lata (aż dwa!) swojego życia?</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<blockquote class="tr_bq" style="text-align: justify;">
Nasz problem polega na tym, że środowiska feministyczne są bardzo agresywne, ich narracja dominuje i nie spotyka się z ripostą środowisk, którym bliska jest tradycja i wartości rodzinne.</blockquote>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Chciałabym mieć taki problem.</div>mphttp://www.blogger.com/profile/15865942804197544886noreply@blogger.com33